Geetham 12

The time that my journey takes is long and the way of it long.

I came out on the chariot of the first gleam of light, and pusued my voyage through the wilderness of worlds leaving my track on many a stsr and planet.
It is the most distant course that comes nearest to thyself, and that training is the most intricate which leads to the utter simplicity of a tune.

The traveler has to knock at every alien door to come to his own, and one has to wander through all the outer worlds to reach the innermost shrine at theend.

My eyes strayed far and wide before I shut them and said 'Here art thou!'

The question and the cry 'Oh, where?' melt into tears of a thousand streams and deluge the world with the flood of the assurance
'I am!'

ഗീതം 12

അതീവ ദീര്‍ഘമായ യാത്ര യെത്ര ഞാന്‍ കഴിക്കിലും
അതീവ ദീര്‍ഘമായ മാര്‍ഗ്ഗമാണിതെന്നറിഞ്ഞു ഞാന്‍
അതിപ്രസാരമാര്‍ന്ന ദീപരേണുവിന്‍ രഥത്തിലായ്
അതുല്യമാം പ്രഭാവമാര്‍ന്ന പാതയെത്ര താണ്‍ടി ഞാന്‍.

അനാദ്യനന്ത സന്നിധാനമാര്‍ന്നിടുന്നതെത്രയോ
അനര്‍ഘമായ ദീര്‍ഘ യാത്രയെന്നറിഞ്ഞിടുന്നിതേ
അനന്തമായലഞ്ഞു ബാഹ്യലോകയാത്ര ചെയ്കിലേ
അനാദ്യനന്തനായവന്റെ സന്നിധാനമാര്‍ന്നിടൂ.

മഹാപ്രഭാവ സന്നിധാനമെന്ന സത്യമാര്‍ന്നിടാന്‍
ഇഹത്തിലെത്ര ദിക്കതില്‍ത്തിരഞ്ഞു ദിവ്യചേതന
മഹല്‍ പ്രശാന്തിയെങ്ങഹോ ലഭിക്കുമെന്ന തിക്കലില്‍
ഇഹത്തിലിന്നലഞ്ഞിടുന്നനന്ത മാര്‍ഗ്ഗമായ് ജനം.

അനാദ്യനന്തന്‍ = ഈശ്വരന്‍ മഹാപ്രഭാവന്‍ = ഈശ്വരന്‍ ദിവ്യ = ദേവനെ സംബന്ധിച്ച

ഗീതം 13

The song that I came to sing remains unsung to this day.

I have spent my days in stringing and unstringin my instrument.

The time has not come true, the words have not been rightly set; only there is the agony of wishing in my heart.

The blossom has not opened; only the wind is sighing by.

I have not seen his face, nor have I listened to his voice; only I have heard his gentle footsteps from the road before my house,

The livelong day has passed in spreading his seat on the floor' but the lamp has not been lit and I cannot ask him into my house.
I live in the hope of meeting with him; but this meeting is not yet.

ഗീതം 13

കഴിഞ്ഞതില്ലെനിക്ക്ു തൃപ്തി ചേര്‍ത്ത പാട്ടു പാടുവാന്‍
കഴിഞ്ഞതില്ലിതേവരേയ്ക്കു രാഗമൊന്നു ചേര്‍ക്കുവാന്‍
കഴിഞ്ഞതില്ല നവ്യമാം കഥാപ്രതിഷ്ഠ തീര്‍ക്കുവാന്‍
കഴിഞ്ഞിടുന്നു കുണ്ഠിതപ്പെടുന്ന ചിത്തവായ്പുമായ്.

നിറഞ്ഞുനിന്നിടുന്നു നവ്യഗാനമാലപിപ്പതി 
ന്നുറഞ്ഞു തിങ്ങിടുന്നൊരാഗ്രഹം മനസ്സിലാഴ്ത്തിയും
വിരിഞ്ഞതില്ലിതേവരേയ്ക്കുു പുഷ്പമൊന്നു പോലുമേ
പുറത്തു വീശിടുന്നു കാറ്റിടയ്ക്കിടെ പ്രശാന്തമായ്.

അദൃശ്യനായി സഞ്ചരിച്ചിടുന്നയേ നിരന്തരം
പദധ്വനി ശ്രവിച്ചിടുന്നിതെന്റെ ഗേഹവാതിലില്‍
പതിച്ചതില്ല ദിവ്യനാദമെന്റെ കാതിലിത്രനാള്‍
കൊതിച്ചിടുന്നു കാണ്‍മതിന്നു ദിവ്യമാം മുഖാംബുജം.

ഇരിപ്പിടം മഹാശയന്നൊരുക്കി ഞാന്‍ പകല്‍ദിനം
അറയ്ക്കകത്തു രാത്രി ദീപവും തെളിച്ചിടാതെ ഞാന്‍
ഇരിന്നിടുന്നതി പ്രതീക്ഷയോടെയെന്റെ വാതിലില്‍
ഒരിക്കലും തവാഗമം നടന്നതില്ലിതേവരെ.

ഗേഹം = വീടു് നവ്യഗാനം = പുതിയഗാനം തവാഗമം = അങ്ങയുടെവരവ്

………………………….

Read More: https://emalayalee.com/writer/22

………………………….