അപാരതയുടെ തീരങ്ങളിൽ
വെറുതെ എന്നെ 
നീ തിരയുന്നു

ഞാനാരാണെന്നറിയുന്ന
ഞാനല്ലാത്ത
വെറും ഞാനല്ലേ
ഈ ഞാൻ

അജ്ഞേയതയുടെ നക്ഷത്രപഥങ്ങളിൽ
വെറുതെ നിന്നെ തേടി
ഞാൻ അലയുന്നു

നീയാരാണെന്നറിയുന്ന
നീയല്ലാത്ത
വെറും നീയല്ലേ
ഈ നീ

എനിക്കും നിനക്കുമിടയിലെ
യാഥാർത്ഥ്യത്തിന്
മൗനാതീതമായ സത്യം
സംഗീതശില്പഗോപുരങ്ങൾ
പണിയട്ടെ

തേടിപ്പിടിക്കാൻ മാത്രം,
ഒരു മാത്ര പോലും
ഞാനും നീയും
വേർപിരിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടൊ

അദൃശ്യമായ ഒരു പശയാൽ
നമ്മൾ പരസ്പരം
ഒട്ടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുകയല്ലേ
പശ ഭിത്തിയല്ല
രഹസ്യത്തിന്റെ
ചുരുൾ നിവർത്തുന്ന
മായാദർപ്പണം

ഉണ്മയാകട്ടെ
എന്റെയും നിന്റെയും
ആത്മാവിന്റെ
മൂലധനം

മൂലം പോയാൽ
പിന്നെ ധനം കൊണ്ടെന്തു നേടും
ലോകം മുഴുക്കെ വെട്ടിപ്പിടിച്ച്
കാൽക്കീഴിലാക്കിയാലും
ലാഭം ജലരേഖ പോൽ

വേര് ചീഞ്ഞളിഞ്ഞു പോയാൽ
ചെടി കിളിർത്ത് പൂക്കുമൊ
തേൻ നുകരാൻ
പക്ഷികളും ശലഭങ്ങളും വരുമൊ

എന്റെയും നിന്റെയും
ഇടയിലുള്ള വർണ്ണക്കളിത്തിരശ്ശീല
താഴ്ത്തുവാൻ
സ്ഥലകാലത്തിനു
കെൽപ്പില്ല
അപാരതയുടെ
കാന്തികമർദ്ദത്താൽ
സഹജം തൽക്ഷണം
സത്യസാക്ഷാത്ക്കാരം

പൂർണ്ണതയുടെ ഉണർവ്വിൽ
ഈ ലോകം കേവലം നശ്വരമായ 
ഒരു വർണ്ണാഭസ്വപ്നമായി
മാറട്ടെ

വൈഖരിയുടെയും
പശ്യന്തിയുടെയും 
കടവുകൾ ഉപേക്ഷിച്ച്
പരമാനന്ദസാഗരത്തിലെ
ലഹരിത്തിരകളായി
നമുക്ക് ഇളകി മറിയാം

നിജസ്വരൂപത്തിന്റെ
വൃന്ദാവനത്തിൽ
വേണുഗാനവും ശ്രവിച്ച്
പൂകാം പരമവിശ്രാന്തി!