തത്വമസി (കവിത: അന്‍വര്‍ ഷാ ഉമയനല്ലൂര്‍)
Published on 01 March, 2016
തിരുരവംപോലെയീ, വിപിനത്തിനിടയിലൂ
ടൊഴുകിയെത്തുന്നിളമരുവിതന്‍ പ്രിയസ്വരം
സാന്ത്വനം പകരുവാനുണരുന്ന മലരുപോ
ലരികെനിന്‍ സ്മിതകാല വദനമാം വാസരം
പരിപാവനാരാമ സാമ്യമെന്‍ പാരിനെ
പരിപാലനം ചെയ്തുണര്‍ത്തുന്നുദാരകം
തവ നന്മയറിയാതഹന്തയാല്‍ മര്‍ത്യകം
പരിണമിച്ചീടുന്നുലകിതില്‍ പലവിധം.
വിണ്ണിലൂടല്ല! നിന്‍ സഞ്ചാരമെന്നിവര്‍
ക്കാരോതിയേകിടാനിന്നെന്‍ ദയാനിധേ,
ഹസ്തങ്ങള്‍ നീട്ടിത്തുണയ്പ്പു നീ, യല്ലാതെ
ദുഃഖങ്ങള്‍ പകരുന്നതില്ലെന്നുടയതേ.
നിന്നെയളക്കുവാനാകുന്നതില്ല! സുര
സ്‌നേഹിതരാം പാമരന്‍മാര്‍ക്കൊരിക്കലും
കാത്തു വയ്ക്കുന്നു കരുതലില്‍ കൈകളാ
ലാമോദ നാളം കെടാതവര്‍ക്കുള്ളിലും!
ചേറില്‍നിന്നഴകാര്‍ന്നയംബുജങ്ങള്‍ നിര
ത്തുന്നതു, മലിവാലുലകുണര്‍ത്തുന്നതും
പാടേമറന്നു! പടു ചിന്തകള്‍ക്കൊത്തു ചേര്‍
ന്നുലയു, ന്നരികെ നീയെന്നറിയാതെയും!
സ്വസ്ഥമേയല്ലെന്ന തോന്നലാണിതരര്‍ക്കു
ഹൃത്തിലായുളളതെന്നറിയുന്നുവെങ്കിലും
ഭക്ത വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്തെഴുതുന്നു ചിന്തയില്‍
പൊന്‍തൂവല്‍ കൊണ്ടു നീയാരമ്യ പുലരികള്‍.
മഹിതമാണെല്ലാം; മറക്കുന്നു വെറുതെയീ
ജന്മവുമെന്ന പോല്‍ ധരയിതില്‍ ചിര ജനം
നിറയുന്നു ചുറ്റിലും തിരുനാമമൊരുപോലെ
യെന്നുണര്‍ത്തുന്നുപരിയടിയന്റെ ഹൃത്തടം.
സ്തുതിമാത്രമോതിടുന്നനുമാത്ര, യറിവിതേന്‍
സ്മൃതിയിലൂടിഴചേര്‍ന്നിരിപ്പെന്നുമെന്‍വിഭോ
കരുണ തന്‍ ദീപം തിരിച്ചൊന്നു; വേഗേനെ
മനനവുമൊന്നായ്‌ത്തെളിക്കെന്‍ മഹാപ്രഭോ.
ടൊഴുകിയെത്തുന്നിളമരുവിതന്‍ പ്രിയസ്വരം
സാന്ത്വനം പകരുവാനുണരുന്ന മലരുപോ
ലരികെനിന്‍ സ്മിതകാല വദനമാം വാസരം
പരിപാവനാരാമ സാമ്യമെന്‍ പാരിനെ
പരിപാലനം ചെയ്തുണര്‍ത്തുന്നുദാരകം
തവ നന്മയറിയാതഹന്തയാല്‍ മര്‍ത്യകം
പരിണമിച്ചീടുന്നുലകിതില്‍ പലവിധം.
വിണ്ണിലൂടല്ല! നിന്‍ സഞ്ചാരമെന്നിവര്‍
ക്കാരോതിയേകിടാനിന്നെന്‍ ദയാനിധേ,
ഹസ്തങ്ങള്‍ നീട്ടിത്തുണയ്പ്പു നീ, യല്ലാതെ
ദുഃഖങ്ങള്‍ പകരുന്നതില്ലെന്നുടയതേ.
നിന്നെയളക്കുവാനാകുന്നതില്ല! സുര
സ്‌നേഹിതരാം പാമരന്‍മാര്‍ക്കൊരിക്കലും
കാത്തു വയ്ക്കുന്നു കരുതലില്‍ കൈകളാ
ലാമോദ നാളം കെടാതവര്‍ക്കുള്ളിലും!
ചേറില്‍നിന്നഴകാര്‍ന്നയംബുജങ്ങള്‍ നിര
ത്തുന്നതു, മലിവാലുലകുണര്‍ത്തുന്നതും
പാടേമറന്നു! പടു ചിന്തകള്‍ക്കൊത്തു ചേര്‍
ന്നുലയു, ന്നരികെ നീയെന്നറിയാതെയും!
സ്വസ്ഥമേയല്ലെന്ന തോന്നലാണിതരര്‍ക്കു
ഹൃത്തിലായുളളതെന്നറിയുന്നുവെങ്കിലും
ഭക്ത വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്തെഴുതുന്നു ചിന്തയില്‍
പൊന്‍തൂവല്‍ കൊണ്ടു നീയാരമ്യ പുലരികള്‍.
മഹിതമാണെല്ലാം; മറക്കുന്നു വെറുതെയീ
ജന്മവുമെന്ന പോല്‍ ധരയിതില്‍ ചിര ജനം
നിറയുന്നു ചുറ്റിലും തിരുനാമമൊരുപോലെ
യെന്നുണര്‍ത്തുന്നുപരിയടിയന്റെ ഹൃത്തടം.
സ്തുതിമാത്രമോതിടുന്നനുമാത്ര, യറിവിതേന്‍
സ്മൃതിയിലൂടിഴചേര്‍ന്നിരിപ്പെന്നുമെന്‍വിഭോ
കരുണ തന്‍ ദീപം തിരിച്ചൊന്നു; വേഗേനെ
മനനവുമൊന്നായ്‌ത്തെളിക്കെന്‍ മഹാപ്രഭോ.
Facebook Comments
Leave A Reply
മലയാളത്തില്‍ ടൈപ്പ് ചെയ്യാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
അസഭ്യവും നിയമവിരുദ്ധവും അപകീര്‍ത്തികരവുമായ പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ പാടില്ല. വ്യക്തിപരമായ അധിക്ഷേപങ്ങളും
ഉണ്ടാവരുത്. അവ സൈബര്‍ നിയമപ്രകാരം കുറ്റകരമാണ്. അഭിപ്രായങ്ങള്‍ എഴുതുന്നയാളുടേത് മാത്രമാണ്. ഇ-മലയാളിയുടേതല്ല
EMalayalee Available in MediaAppUSA
Copyright © 2024 emalayalee.com - All Rights Reserved.
Webmastered by MIPL, Web Hosting Calicut Kerala