പ്രിയമുള്ളതെന്തോ
കവര്ന്നെടുക്കാനായ്
പ്രിയനേ നീ എന്നരികില്
എത്തിടും നേരം
അറിയാതെ എന്
മിഴിയൂഞ്ഞാലിലൊരായിരം
നാണത്തിന് കിളികള്
കൊഞ്ചിടുന്നൂ !
പറയാന് കരുതിയ
മോഹിത മുത്തുകള്
പരിഭവിച്ചങ്ങ് തുളുമ്പീടവെ
കുറുമ്പുമായ് നീ
നെയ്തു കൂട്ടുന്നു
ചുംബന നൂലിനാലൊരു
അനുരാഗ മാല !
കൊഞ്ചിക്കൊണ്ടെന്
പിന്നിലൂടെത്തി നീ
എന്നെ പുണരവെ,
തീരാവസന്തം
തീര്ത്ത് വിടരുന്നൂ
ദേഹിയിലൊരായിരം
രോമാഞ്ചമലരുകള് !
ശ്വാസത്തിന് ചുടുകാറ്റേറ്റ്
അനുരാഗ വീണ തന്
തന്ത്രി മീട്ടി നീയും ഞാനും
അലിഞ്ഞലിഞ്ഞ്
ഒന്നായി ചേരവേ
ഒരു യാമം കൊഴിയുന്നു
ഒരു സ്വര്ഗ്ഗം വിരിയുന്നൂ!
ഇണക്കിളികളുടെ
കൊഞ്ചാലില്
നുരയുന്ന തിരയുടെ
ദാഹമടങ്ങുന്നു
പിന്നീടോ
ശാന്തതയില് കരയുടെ
നാണം ഉരുകുന്നൂ !
സോയ നായര്
ഫിലാഡല്ഫിയ