ഇതാണ് സാഹിത്യം ഇതായിരിക്കണം സാഹിത്യം എന്നൊക്കെ തീർത്ത് പറയാൻ കഴിയുമോ? ഈ ലേഖനത്തിൽ ഇതുവരെയും കേരളത്തിലെ ഒരു മലയാള സാഹിത്യക്കാരനെക്കുറിച്ചും പറഞ്ഞു കണ്ടില്ല. ഒരു ജോസഫ് മുണ്ടശ്ശേരിയെ ഒന്ന് ഉദ്ധരിച്ച്. ബാക്കി  സമയം മുഴുവനും റഷ്യ ബ്രിട്ടൻ  തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിലെ എഴുത്തുകാരെ ചുറ്റിപ്പറ്റി നില്ക്കുയാണ്. അമേരിക്കയിലെ പ്രവാസ സാഹിത്യകാരന്മാരെക്കുറിച്ചു ഒന്നും  എഴുതുമെന്ന് പ്രതീക്ഷയില്ല. അങ്ങ് ആദ്യമേ അവരെ ശപിച്ചു കളഞ്ഞല്ലോ? എന്നാണോ ഇനി അവർക്ക് ശാപമോക്ഷം കിട്ടുന്നത്?

ഇന്ന് കേരളത്തില്‍ വില ഇല്ലാത്ത ഒരു സാധനമാണ് “സാഹിത്യകാരന്‍”. പല പൊതു ചടങ്ങുകളിലും സാഹിത്യകാരന്‍മാരെ ക്ഷണിക്കാറില്ല. അത്യക്ക് മതിപ്പാണ്. അപ്പോളാണ് ഇതാണ് സാഹിത്യം ഇതായിരിക്കണം സാഹിത്യം എന്ന ഉടായിപ്പ്. അമേരിക്കയിലേക്ക്‌ ഈയിടെ കുടിയേറിയവര്‍ക്ക് കുറച്ചു വര്‍ഷം കഴിയുമ്പോലാണ് പൌരബോധം ഉണ്ടാകുന്നതു. രണ്ടു വാക്കുകള്‍ ചേരുമ്പോള്‍ മൂന്നാമതൊരു വാക്കല്ല നക്ഷത്രമാണ് പിറക്കുന്നതെന്ന് സാഹിത്യത്തെക്കുറിച്ച് പറയപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഓ എന്തൊരു സാഹിത്യം ? എന്തൊരു പാന്ധിത്ത്യം? ഒരു കാര്യം വക്ത്യമാക്കട്ടെ. കാശ് കൊടുത്തു വായിക്കാന്‍ പറ്റിയ രിതിയില്‍ എഴുതുന്ന ഒരൊറ്റ അമേരിക്കന്‍ മലയാളിയും ഈമലയാളിയില്‍ എഴുതുന്നില്ല. ഈമലയാളിയുടെ വായനക്കാരെല്ലാം ഇന്നെലെ രാത്രിയില്‍ ജനിച്ചവരല്ല ! ബഡാഭായ്

സാഹിത്യം ഒരു ആഡംബര വസ്തുവും കെട്ടുകഥകൾ ഒരു അനിവാര്യതയുമാണെന്ന് പറഞ്ഞ വ്യക്തി എന്ത് വലിയ സത്യമാണ് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്.  മാക്സിം ഗോർക്കിയുടെ 'അമ്മ വായിച്ചാൽ ഞാൻ എന്റെ 'അമ്മ ഉറക്കുനതുപോലെ  ഉറങ്ങി പോകും പക്ഷെ അയൽവക്കത്തെ അമ്മിണിയുടെ അവിഹിത ബന്ധത്തിൻന്റെ കഥ കേട്ടാൽ എനിക്ക് ഒട്ടു ഉറക്കം വരത്തില്ല .കെട്ടുകഥകളുടെ അനിവാര്യത ഇഷ്ടപ്പെടാത്തവർ ആരാണ്. അത് എല്ലാ കാലത്തും ജനം ഇഷ്ട്ടപെട്ടിരുന്നു. അത് ജനങ്ങളുടെ ഇടയിൽ തഴച്ചു വളരുകയും ചെയ്യുത്. അതുകൊണ്ടു എഴുത്തുകാർ സാധാരണ ജനങ്ങളുമായി ബന്ധം പുലർത്തുന്നവരായിരിക്കണം.  അങ്ങനെ വച്ച് നോക്കുമ്പോൾ നിങ്ങളെക്കാളും നല്ല എഴുത്തുകാർ അമേരിക്കയിലെ സാധാരണക്കാരാണ്, അവർക്ക് ഒരവാർഡ്‌ കിട്ടിയാൽ അത് സാഹിത്യ ആക്കാർഡമി അവാർഡ് കിട്ടിയപോലെയാണ്. അതിൽ അവർ സസന്തോഷിക്കുകയും സൗകര്യം കിട്ടുമ്പോൾ അതിനെ പ്രദർശിപ്പിക്കുകയും അതിനെ കുറിച്ച് വിളിച്ചു പറയും.  പിന്നെ അവർ ആരെങ്കിലും നാട്ടിൽ പോയി ഒരു അവാർഡിനായി ശ്രമിച്ചാൽ, അത് വിഷയമാക്കി മറ്റൊരു കഥാകൃത്ത് ജനിക്കുന്നു. നിങ്ങളെ ഇന്നുവരെ ആൾക്കാർ അറിയില്ലായിരുന്നു. പക്ഷെ മലയാളം സൊസൈറ്റിയിൽ പോയി പാവം ജോർജു സാറിനെ എടിത്തിട്ടു പെരുമാറിയായപ്പോൾ നിങ്ങൾ ജനങ്ങളുടെ ഒരു നോട്ടപ്പുള്ളിയായി. അതവസരമാക്കി നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ നിലവറയിൽ കുഴിച്ചിട്ടിരുന്ന, വിദേശികളെകൊണ്ടു കുത്തിനിറച്ച ലേഖനങ്ങൾ പുറത്തേക്കിറക്കി അമേരിക്കയുടെ സാഹിത്യം മണ്ഡലം ഇളക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ് .  ഇതിലും വലിയ പെരുന്നാളു വന്നിട്ട് ഇവിടെ നിന്നാരും ഒളിച്ചോടിയിട്ടില്ല പിന്നാണ് നിങ്ങളുടെ ഈ വെരുട്ട് .   ഒന്നാമതെ ഇവിടെ ഇതൊന്നും വായിക്കാൻ സമയമില്ല. പിന്നെ വായിക്കാതെ തന്നെ നല്ല നല്ല കഥ എഴുതുന്നവരുണ്ട്. ഇപ്പോൾ തന്നെ എന്റെ കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന ഒരു തടിച്ചി ഉണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു അവൾ നന്നേ ചെറുപ്പത്തിലേ ഒരുത്തനെ കല്യാണം കഴിച്ചു അവന്റെ കൂടെ കറങ്ങി നടന്നു ജീവിതം ശാശ്വതിച്ചു. വയസ്സു മുപ്പത്തായപ്പോൾ ഒരു നാൽപ്പത് വയസുകാരനെ കല്യാണം കഴിച്ചു സാമ്പത്തിക ഉറപ്പിന് വേണ്ടി . പിന്നെ കുറേക്കൂടി പക്വത വന്നപ്പോൾ ഒരു പാസ്റ്ററെ കല്യാണം കഴിച്ചു ആത്യത്മിക ജീവിതത്തിൽ മുഴുകി ഇപ്പോൾ ഒരു ഫ്യൂണറൽ ഹോം ഡിറക്ട്രേ കല്യാണം കഴിച്ചു അയാളുടെ കൂടെയാണ് താമസം. ഇവിടെ ഫ്യൂണറലിന് വളരെ പണ ചിലവുണ്ട് .  ഒരു കഥക്ക് പറ്റിയ പ്ലോട്ട്. അതിനു ചുറ്റുപാടുകളിൽക്കെ നോക്കിയാൽ മതി . അല്ലാതെ സായിപ്പെഴുതിയ കഥകൾ വായിക്കണം എന്നില്ല . വെറുതെ ചുറ്റുപാടുകളിലേക്കു നോക്ക് ജീവിതഗന്ധികളായ കഥകളുടെ ചുരുൾ അഴിയുന്നത് കാണാം . സാഹിത്യം ഇങ്ങനെ ആയിരിക്കണം ഇതുപോലെ ആയിരിക്കണം എന്നുള്ള നിബന്ധനകൾ വരേണ്യ വർഗ്ഗത്തന്റെയാണ് . സാഹിത്യത്തിന്റെ കുത്തകാവകാശം അവന്റെ കയ്യിൽ ഉറപ്പിക്കാനായി . കാരണം സാഹിത്യം ഒരു ആഡംബര വസ്തുവാണ്. അതുകൊണ്ടു ഈ ചേട്ടാ ഈ രാവിൽ നമ്മളക്ക് അമ്മിണിയുടെ അവിഹിത വേഴ്ചകളെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞു രസിക്കാം