മൂഢതരൂപമെടുത്തൊരു ജന്മമായ്,
മുകതയെന്മുഖമുദ്രയായി,
ഭാരം ചുമക്കാന്‍ നിയോഗമാം ജീവിയായ്
മാനവര്‍ക്കീഭൂവി, ഞാന്‍ കഴുത.
മേനിപ്പകിട്ടില്ല, ബുദ്ധിയില്ലൊട്ടുമേ,
ശത്രുതയില്ല, പരാതിയില്ല, 
ആരോ നയിക്കവെ, കുമ്പിട്ട് കുമ്പിട്ട്- 
മേലാളന്മാര്‍ക്ക് ചുമടുതാങ്ങി.
ദൈവകൃപയാലനുഗ്രഹപൂരിത,
ഗര്‍ഭിണിയായ 'മറിയമേ' നിന്‍
കൈപിടിച്ചെന്‍ ചുമലിലേറ്റിയ ഭര്‍ത്താവ്-
നീതിമാനായ 'ജോസഫി'നൊത്ത്,
പേരെഴുതിക്കുവാന്‍ 'നസ്രത്തു'വിട്ടതി-
ദൂരത്ത് ബേത്‌ലഹേമിലേക്ക്...
എത്ര മനോഹരമായ നിയോഗം, ഹാ!
കേവലം നാല്‍ക്കാലിയാമെനിക്ക്.
കാലിത്തൊഴുത്തില്‍ പിറന്ന ശിശുവിന്,
'ഹെറോദേസ്' കാലനാമെന്ന വാര്‍ത്ത,
പേടിപ്പെടുത്തും തിരുകുടുംബത്തോട്,
ഓടിയൊളിക്കുവാന്‍ 'ദൂത'നോടോതി,
യേശുവിന്‍ രക്ഷയ്ക്കാ, ജന്മനാട്ടില്‍ നിന്ന് ,
'ഈജിപ്റ്റി'ലേക്കുടന്‍ യാത്ര ചെയ്യാന്‍,
അന്നവര്‍ക്കത്താണിയായി ഭവിച്ചതും,
ഓര്‍ത്തോര്‍ത്ത് കോരിത്തരിക്കുന്നു ഞാന്‍. 
സ്‌നേഹവെളിച്ചം കൊളുത്തിയ നാഥന്, 
രാജോചിതം വരവേല്പിനായി,
പാതയോരങ്ങളലങ്കരിച്ചാളുകള്‍,
ആഹ്ലാദതുന്ദിലരായിടുമ്പോള്‍,
ഒലിവിലച്ചില്ലകളാഞ്ഞുവീശി-
ഓശാന പാടി ഗമിച്ചിടുമ്പോള്‍,
ക്രിസ്തുവിനന്നുമിരിപ്പിടമാകുവാന്‍,
ദിവ്യസ്വരൂപനെ, യാനയിക്കുവാന്‍,
ഭാഗ്യം ലഭിച്ചതീ സാധു മൃഗത്തിന്,
ആഞ്ജാനുവര്‍ത്തിയാമെന്‍ സ്തുതികള്‍
സൃഷ്ടികള്‍, നമ്മളരുമകള്‍ക്കെല്ലാം,
സ്രഷ്ടാവിന്‍ സമ്മാനമാനന്ദമല്ലേ?