നാലാമത്  ലോക കേരളസഭ ഇനി ചരിത്രമാണ്. ഈ സമ്മേളനത്തിൻ്റെ പ്രയോജനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അഭിപ്രായങ്ങൾ വരും ആഴ്ചകളിൽ അനന്തമായി ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടും. എന്നിരുന്നാലും, നോർക്ക റൂട്ട്‌സിൻ്റെ ഇടപാടുകൾ പതിവുപോലെ തുടരും. മുതിർന്ന ഐഎഎസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള വിഭാഗം കൂടിയാലോചനകളും നിർദ്ദേശങ്ങളും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെട്ട അഭ്യർത്ഥനകളും പരിശോധിക്കും. എന്തെങ്കിലും ഒരു പ്രതികരണം ലഭിക്കുമെന്ന് ആരും കരുതേണ്ടതില്ല. കഴിഞ്ഞ തവണ ഞാൻ ലോക കേരളം സഭയിൽ സമർപ്പിച്ച നിർദേശങ്ങൾക്ക് ഒരു മറുപടി പോലും കിട്ടിയില്ല.    

ആളുകൾ അവരുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന സാങ്കേതിക സെഷനുകൾക്ക് ശേഷം,  ഓരോരുത്തരെയായി ക്ഷണിച്ച്  രണ്ടോ മൂന്നോ മിനിറ്റ് വീതം സംസാരിക്കാൻ അവസരം  ലഭിച്ചു.  എൻ്റെ പേര് വിളിക്കുന്നത് ഞാൻ കേൾക്കാതിരുന്നതുകൊണ്ട്, സെഷൻ്റെ അവസാനം,  സ്പീക്കറുടെ അടുത്തെത്തി    എന്നെ ലിസ്റ്റിൽ ചേർക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അടുത്ത ദിവസം എന്നെ വിളിക്കാമെന്ന് അദ്ദേഹം ഉടൻ സമ്മതിച്ചു.

ഈ സമ്മേളനം വിളിച്ചതിന് എൽഡിഎഫ് സർക്കാരിന് ലഭിച്ച പ്രശംസയുടെയും നന്ദിയുടെയും  കൂട്ടപ്പൊരിച്ചിലാണ്  ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് .  ഒരു എതിരഭിപ്രായവും  കേട്ടില്ല. പ്രസംഗകരിൽ ചിലർ പിണറായി വിജയനെയും അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ സർക്കാരിനെയും പ്രശംസിക്കാൻ സമയം ചിലവഴിക്കുക മാത്രമല്ല, മാധ്യമങ്ങളെ  കുത്തി  പറയാനും മടി കാണിച്ചില്ല. 2026 ൽ  യു.ഡി.എഫ് ഭരണത്തിന് കീഴിലെ അടുത്ത ലോകകേരള സഭയിൽ   ഇക്കൂട്ടർ എന്ത് പറയും?   ഭരണം മാറുമ്പോൾ ഇവരുടെ നിറവും മാറുമോ?

ഒടുവിൽ,  അഭിപ്രായങ്ങളും നിർദ്ദേശങ്ങളും പ്രകടിപ്പിക്കാൻ എന്നെ പോഡിയത്തിലേക്ക് വിളിച്ചു.  സമ്മേളനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നിയമാനുസൃതമായ വിമർശനങ്ങളെ അവഗണിക്കരുതെന്നും  പകരം അതിന്റെ  യുക്തിയും ലക്ഷ്യവും പൊതുജനങ്ങൾക്ക് വിശദീകരിച്ച് സമ്മേളനം  വിജയിപ്പിക്കുകയാണ് വേണ്ടതെന്നുമുള്ള എന്റെ  ആത്മാർത്ഥമായ അഭിപ്രായം ഞാൻ ആദ്യമേ  പ്രകടിപ്പിച്ചു. ജനാധിപത്യം ഒരു ഭൂരിപക്ഷ ഭരണമല്ലെന്നും വിയോജിപ്പുള്ള ശബ്ദങ്ങളും ന്യൂനപക്ഷ വീക്ഷണങ്ങളും നാം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ടെന്നും പരാമർശിക്കാനും ഞാൻ മറന്നില്ല. പ്രതിപക്ഷ നേതാക്കൾ ഹാജരാകാത്തത് നിർഭാഗ്യകരമാണെന്നും ഞാൻ കൂട്ടിച്ചേർത്തു. ഭാവിയിൽ കൂടുതൽ വിജയകരമായ ഒരു സമ്മേളനത്തിനായി എല്ലാവരേയും ഒരുമിച്ച് കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രമിക്കണമെന്ന് ഞാൻ സ്പീക്കറോട് അഭ്യർത്ഥിച്ചു.

സമ്മേളനത്തിൽ എന്നെ  അമ്പരപ്പിച്ച  മറ്റൊരു കാര്യം നോർക്കയുടെ യഥാർത്ഥ പൈതൃകം അംഗീകരിക്കുന്നതിൽ നിലവിലെ നേതൃത്വത്തിനുണ്ടായ വീഴ്ചയാണ്. ഇന്ത്യയുടെ വികസനത്തിന് മാറിമാറി വരുന്ന കോൺഗ്രസ് സർക്കാരുകളുടെ സംഭാവനകളെ ഒരിക്കലും അംഗീകരിക്കാത്ത നരേന്ദ്രമോഡിയുടെ തന്ത്രമാണ്   ഓർമ്മവന്നത്. പ്രവാസി മലയാളികളെ സഹായിക്കാൻ മുൻ യുഡിഎഫ് സർക്കാർ ചെയ്തതൊന്നും സ്പീക്കറും കൂട്ടരും ഒരിക്കലും പരാമർശിക്കില്ല. അതിനാൽ, 1996-ൽ ഇന്ത്യയിൽ തന്നെ  ആദ്യമായി എൻആർഐ മന്ത്രാലയം രൂപീകരിച്ചത് യു ഡി എഫ് സർക്കാരാണെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് എൻ്റെ പ്രസ്താവനയിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ വരികൾ ചേർക്കാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.

എം എം ഹസ്സൻ്റെയും ജിജി തോംസണിൻ്റെയും നേതൃത്വത്തിലുള്ള സംഘം വിദേശ നിക്ഷേപം തേടി അമേരിക്കയിലേക്ക് നടത്തിയ  ആദ്യ സന്ദർശനത്തിൽ ഞാൻ അവരെ  സഹായിച്ച കാര്യവും  പരാമർശിച്ചു. ഞാൻ പറഞ്ഞു നിർത്തും മുൻപേ  മണി  മുഴങ്ങി, എൻ്റെ പ്രസ്താവന അവസാനിപ്പിക്കാനുള്ള സൂചനയായിരുന്നു അത്. ആ സമ്മേളനത്തിൽ അത്തരം കാര്യമല്ലാതെ മറ്റെന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കണമെന്ന് സ്പീക്കർ ആഗ്രഹിച്ചിരിക്കാം. ബെൽ അടിച്ചെങ്കിലും, ഞാൻ പെട്ടെന്ന് ചില നിർദ്ദേശങ്ങൾ കൂടി ചേർത്തശേഷമാണ് പോഡിയം വിട്ടത്.

അപ്പോഴെല്ലാം മണി മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.  ഈ  സമീപനത്തിലും കീഴ്വഴക്കത്തിലും   ഒട്ടും ആശ്ചര്യമില്ല. അവർക്ക് വിമർശനം ദഹിക്കില്ല. അവരുടെ ഭരണത്തിൻ്റെ ധാർഷ്ട്യമാണ് സമ്മേളനത്തിലുടനീളം പ്രകടമായത്. മുഖ്യമന്ത്രി പിണറായിയുടെ വരവും പോക്കും നിരീക്ഷിച്ചാൽ, പല സിനിമകളിലും വരച്ചുകാട്ടുന്ന പഴയ മഹാരാജാവിന്റെ  വരവാണ്   ഓർമ്മവരുന്നത്. ഇവിടെ മാർക്‌സിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ നേതാവ് ഒരുതരം രാജവാഴ്ച്ചപോലെ പെരുമാറുന്നു.  സുരക്ഷാ ഭടന്മാർ  തികഞ്ഞ ബഹുമാനത്തോടെയും ഭയത്തോടെയും അകമ്പടി സേവിക്കുന്നു. ഓരോ തവണയും അദ്ദേഹം ഹാളിൽ പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ സദസ്സ് എഴുന്നേറ്റു നിന്ന് തൊഴുന്നു.

അവിടെ ഇരിക്കുമ്പോൾ, തിരുമനസ്സിന് മുന്നിൽ മുഖം കാണിക്കാൻ ചെന്ന പ്രജകളാണോ ഞങ്ങൾ  എന്ന് തോന്നി. ഞാൻ പോഡിയത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തുകടക്കുന്നതിന് മുമ്പ്,  ഒരു കാര്യം കൂടി അവരുടെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെടുത്തി. എനിക്കത്  വിശദീകരിക്കാൻ സമയമുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പില്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ ഇനിപ്പറയുന്നവ ഞാൻ രണ്ട് വാക്യങ്ങളിൽ ഒതുക്കിപ്പറഞ്ഞു.  മണി മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ഞാൻ ചേർത്ത അവസാന ഭാഗമാണ് ഇനിപ്പറയുന്നത്. എനിക്ക് സമയമുണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ പ്രസ്താവിക്കുമായിരുന്നത് ചുവടെയുണ്ട്.

'നമുക്കറിയാവുന്നതുപോലെ, ഇന്ത്യൻ ഡയസ്‌പോറയിൽ 31 മില്യൺ  ആളുകളുണ്ട്. ഞങ്ങൾ പ്രാഥമികമായി ലോകമെമ്പാടുമുള്ള അവസരങ്ങൾ തേടുന്ന സാമ്പത്തിക അഭയാർത്ഥികളാണ്.   എവിടെ പോയാലും ഞങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കാനും ഞങ്ങളുടെ  മതം അനുഷ്ഠിക്കാനും വിവേചനമില്ലാതെ ജീവിക്കാനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം  ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്. നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് മതന്യൂനപക്ഷങ്ങൾക്കും ദളിതർക്കും ന്യായമായ പരിഗണന ലഭിക്കാത്ത സാഹചര്യത്തിൽ ആതിഥേയ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവരോട് നമുക്കത് എങ്ങനെ ആവശ്യപ്പെടാനാകും? പ്രവാസികളോ ഇന്ത്യൻ സർക്കാരോ നീതി ആവശ്യപ്പെടുന്ന ധാർമ്മികമായി  ഉയർന്ന തലം എവിടെയാണ്?

ഇവിടെയാണ് കേരളം സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള ശക്തമായ ശബ്ദമായി മാറേണ്ടത്. ഇന്ത്യയിൽ എവിടെയെങ്കിലും ദുർബല വിഭാഗങ്ങൾക്കെതിരെ ആക്രമണം ഉണ്ടാകുമ്പോൾ, സമാധാനവും ഐക്യവും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന കേരളം അവരുടെ ശബ്ദമായി നിലകൊള്ളണം.

നാം ഭൗതികമായി എന്തൊക്കെ   നേടിയാലും,ആത്യന്തികമായി നമ്മുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം നഷ്ടപ്പെട്ടാൽ, നമ്മുടെ ജീവിതം അർത്ഥശൂന്യമാകും. അതിനാൽ, അവനവന്റെ വ്യക്തി സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ നാം സംരക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. രാഷ്ട്രീയമോ സാമ്പത്തികമോ മതപരമോ ആയ എല്ലാ സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളും വ്യക്തി സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ നിന്നാണ് ഉത്ഭവിക്കുന്നത്. അത് സ്വതസിദ്ധവും ദൈവദത്തവും മാറ്റാനാവാത്തതുമാണ്. അത് എടുത്തുകളയാൻ സർക്കാർ ഉൾപ്പെടെ ആർക്കും അവകാശമില്ല.അതിനാൽ, സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിൽ കേരളം മുൻപന്തിയിലായിരിക്കട്ടെ.'
see  also
https://emalayalee.com/vartha/317894