Geetham 49

You came down from thy throne and stood at my cottage door.
I was singing all alone in a corne., and the melody caught your ear. You
came down and stood at my cottage door.

Masters are many in your hall, and songs are sung there at all hours. But,
the simple carol of this novice struck at your love. One plaintive little strain
mingled with the great music of the world, and with a flower for a prize you came
down and stopped at my village door.

ഗീതം 49

ഒരുത്തരും ശ്രവിച്ചിടാതെയേകനായിരുന്നു ഞാന്‍
ലപിച്ച ഗാനവും ശ്രവിച്ചു രാജപീഠവും ത്യജി
ച്ചിതെന്റെ ഗേഹവാതിലില്‍ നിശ്ശബ്ദനായി നില്‍പിതെന്‍
നിഷാദഗാനമാസ്വദിപ്പതിന്നതോ പ്രജാഗരാ ?
ഭവാന്റെ ഗാനമണ്ഡപത്തിലെത്ര ഗാനകോവിദര്‍
സവിസ്മയപ്രതീത ഗാനമാലപിപ്പു നിത്യവും
ഭവാന്റെ മാനസം ചലിപ്പതിന്നു മാത്രമെവ്വിധം
ഭവിച്ചിതേഴയാ മസാരനായൊരെന്റെ ഗാനമോ?
ലയിച്ചു ചേര്‍ന്നി വിശ്വഗാന സാഗരത്തലീവിധം
ദയാര്‍ദ്രമായൊരീ ലഘിഷ്ഠ ശോച്യമാം സ്വരം തഥാ,
ധരേശ്വരന്റെ ഗേഹവാതിലില്‍ വരേണ്യമാല്യവും
കരത്തിലേന്തി യിങ്ങു താഴെ വന്നുനിന്നിടുന്നിതാ !

Geetham 50

I had gone a-begging from door to door in the village path, when thy golden
chariot appeared in the distance like a gorgeous dream and I wondered who was
this king of all kings!

My hopes rose high and methought my evil days were at an end, and I stood
waiting for alms to be given unasked and for wealth scattered on all sides in the
dust. .

The chariot stopped where I stood. The glance fell on me and thou camest
down with a smile. I felt that the luck of my life had come at lats. Then of a sudden
thou didst hold out thy right hand and say 'What hast thou to give to me?'
Ah, what a kingly jest was it to open thy palm to a beggar to beg! I was
confused and stood undecided, and then from my walIet I slowly took out the least
little grain of corn and gave it to thee.

But how great my surprise when at the day's end I emptied my bag on the
floor to find a least little grain of gold among the poor heap. I bitterly wept and
wished that I had had the heart to give thee my all.

ഗീതം 50

സുവര്‍ണ്ണമാം രഥത്തിലൂഴിപന്‍ ഗമിച്ച രഥ്യയില്‍
വിവിക്ത പാര്‍ശ്വമാര്‍ന്നു ഭിക്ഷുവായി ഞാനിരക്കവേ
വിവര്‍ദ്ധിത പ്രകാശമായ് അപൂര്‍വ്വ സ്വപ്നമെന്ന പോല്‍
വിവര്‍ദ്ധദീപ്ത രാജധാനി കു ഞാന്‍ പകച്ചുപോയ്.
പ്രഭാത വേളയാകയില്‍ പ്രമോദചിത്തനായി ഞാന്‍
പുറത്തുവന്ന നേരമെന്തു കാണ്‍മിതെത്രയത്ഭുതം !
പ്രഘൂര്‍ണ്ണമാം രഥത്തില്‍നിന്നു പാര്‍ശ്വവീഥിതന്നിലായ്
പ്രസാരമായി ധാന്യധാര വാരിവീഴ്ത്തിടുന്നിതോ!
കരം നിറച്ചു വാരി ധാന്യ ഭാണ്ഡമങ്ങൊരുക്കുവാ 
നൊരുങ്ങിനേനതാ രഥം ക്ഷണം സമീപമെത്തിയ 
ങ്ങിറങ്ങിയെന്നടുക്കലേക്കു പാര്‍ത്ഥിവന്‍ സഹാസനായ്
വരുന്ന ദര്‍ശനത്തിലസ്തമിച്ചെന്‍ സര്‍വ്വ ദുഃഖവും.
'എനിക്കു നല്‍കു കെന്തുതന്നെയാകിലും' മഹീപതി
കരങ്ങളെന്റെ നേര്‍ക്കു നീട്ടി, യെന്തു ഞാന്‍ കഥിച്ചിടും?
മഹീശ യാചനാസ്വനം ശ്രവിക്കവേയരക്ഷണം
നിരുത്തരം ശിരസ്സുതാഴ്ത്തി നിന്നു ഞാന്‍ വികല്പിതം!
കുബേരനെന്ത്, ഭിക്ഷുവോടു ഭിക്ഷയര്‍ത്ഥിയാവത് !
തമാശയെന്നു ഹാസ്യമെന്നു ഞാന്‍ നിനച്ചു തല്‍ക്ഷണം
ഉറുപ്പയിങ്കല്‍നിന്നു ധാന്യമൊന്നെടുത്തു രാജനാം
നൃപേശനേകി, യേഴയാമിഭിക്ഷുവും കൃതാര്‍ത്ഥനായ് !
നിവാസമെത്തി സഞ്ചി ഞാന്‍ കുടഞ്ഞുനോക്കവേ യതാ,
സുവര്‍ണ്ണ നാണയം കിടപ്പു ലബ്ധഭിക്ഷകള്‍ക്കിടെ
നിവേദ്യമായി രാജഭിക്ഷുവിന്നണച്ച ധാന്യമോ,
സുവര്‍ണ്ണ നാണ്യമായിതെന്റെ സഞ്ചിയില്‍ കിടപ്പത്?
കരഞ്ഞുപോയി വി്‌സമയത്തിലാു ഞാനരക്ഷണം
നിറഞ്ഞു ബാഷ്പധാരയാല്‍ മറഞ്ഞു സര്‍വ്വ ദൃശ്യവും
നിനച്ചു പോയി സര്‍വ്വവും ഭവാനു നല്‍കി ശൂന്യമാം
കരങ്ങളോടെ ഞാന്‍ മടങ്ങിയെങ്കിലെന്തു നന്നഹോ !
…………………………
എല്‍സി യോഹന്നാന്‍ ശങ്കരത്തില്‍
(Yohannan.elcy@gmail.com)

Read More: https://emalayalee.com/writer/22