വീട്ടിലെ ഹാളിൽ എവിടെയിരുന്നാലും എന്റെ സാമീപ്യം കൊതിച്ചുകൊണ്ട് അരികിലൊരാൾ എന്നും എത്തുമായിരുന്നു . ടീവി കാണുമ്പോഴും, വെറുതെ ഇരിക്കുമ്പോഴും, വായിക്കുമ്പോളുമെല്ലാം  ആൾ അടുത്തുണ്ട്. ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ എടുക്കുമ്പോളാണ്  കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിച്ചു 

തുടങ്ങിയത്.ആദ്യമൊന്നും അവളെ ഗൗനിക്കാനെ തോന്നിയില്ല.പിന്നീട് എന്റെ പാദത്തിൽ വന്ന് തൊട്ടുരുമ്മാൻ തുടങ്ങിയപ്പോളാണ് അവളെ നോക്കുന്നത്. കുറച്ചാഹാരം  പിച്ചി ഇട്ടു കൊടുത്തു. എനിക്ക് അത്ഭുതം വന്നു. നാക്കു നീട്ടി ഉടനതകത്താക്കി. പിന്നീട്  മനസ്സിലായി വിശന്നിട്ടാണ് എന്റരികിൽ വരുന്നതെന്ന്. മിക്കവാറും ഉച്ചയ്ക്ക്  ആഹാരനേരത്തു അടുത്തു നിന്നും  മാറില്ല. ഒന്നോ രണ്ടോ വറ്റു ചോറ് ഇട്ടു കൊടുത്താൽ തൃപ്തിയായി മാറി പോകും. ഈ പരിപാടി തുടങ്ങിയിട്ട് ഏകദേശം മൂന്നു വർഷത്തോളമാകുന്നു..

എവിടെയെങ്കിലും യാത്ര പോയി മടങ്ങിവന്നാൽ എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന പോലെ  അടുത്തേക്ക് എത്തുമായിരുന്നു.എന്നാൽ ഈ ഒരാഴ്ച മുൻപാണ് മൂന്നു ദിവസത്തോളം അടുപ്പിച്ച് അവളെ കാണാനില്ലാത്ത കാര്യം  ഓർത്തത്‌. 'എവിടെ പോയോ എന്തോ വരുമായിരിക്കും '..

 അങ്ങനെ ആശ്വസിച്ചു.

എന്നാൽ എന്റെ പ്രതീക്ഷയെ തകിടം മറിച്ചു കൊണ്ടാണ് ആ കാഴ്ച കണ്ടത് . വാതിലിന്നിടയിൽ ഞെരിഞ്ഞമർന്ന അവളുടെ മൃതശരീരം. ഒരു തുള്ളി കണ്ണീർ അറിയാതെ തന്നെ കണ്ണിൽ പൊടിഞ്ഞു. ഇനി എന്റരികിലേക്ക് ഒരിക്കലും വരില്ല എന്ന സത്യം  ഉൾക്കൊണ്ടു.

നിങ്ങൾ കരുതുന്നതുപോലെ  അതൊരു മിണ്ടാപ്രാണി തന്നെ. പക്ഷെ അതൊരു പല്ലിയാണെന്നറിഞ്ഞാൽ  വിശ്വസിക്കുമോ...

ഭൂമിയിലെ സർവ്വ ചാരാചരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നന്ന സ്നേഹത്തിന്റെ ഭാഷ അടയാളപ്പെടുത്തിത്തന്നിട്ടാണ്   ഇവിടെ നിന്നും ഓരോരുത്തരും യാത്ര ആകുന്നത്. അല്ലെങ്കിൽ എനിക്കിതിവിടെ കുറിക്കേണ്ടി വരുമായിരുന്നില്ല