നിങ്ങള്‍ ദൈവത്തെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ? (രമേഷ്‌ താണിപ്പാടം)
വൈകുന്നേരം തീന്‍ മേശയില്‍ വെച്ച്‌ ഭാര്യ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
"നാളെ ഉച്ചവരെ ലീവെടുക്കേണ്ടി വരും."
ഉം. ?
"അപ്പൂനെ ഡോക്ടറെ കാണിക്കണം".
"എന്ത്‌ പറ്റി"?
"അവന് രണ്ട്‌ മുന്നു ദിവസമായി മൂക്കിനും ചെവിക്കും ഒരു അസ്വസ്ഥതേണ്ട്‌.
ഇന്‍ഫക്ഷന്‍ വല്ലതും ഉണ്ടോയെന്ന്‌ നോക്കണം.”
പതിനാലുകാരനായ അപ്പൂനെ ഒന്ന് നോക്കി പുഞ്ചിരിയോടെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു,
“പൊയ്ക്കളയാം.”
ജലജ നഴ്‌സിംഗ്‌ ഹോമിന്റെ മുന്‍വശം കാറുകള്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു. കാര്‍ പാര്‍ക്ക്‌
ചെയ്യുന്നിടത്തു സെക്യൂരിറ്റിക്കാരന്‍ ഡ്രൈവര്‍മാരുമായി എല്ലായിടത്തുമെന്നപോലെ
കശപിശയിലാണ്‌. ഇ.എന്‍.ടി ഡോക്ടര്‍ വരുണ്‍കുമാറിന്റെ ഓപിയിലേക്ക്‌ ചെന്നു.
മറ്റധികം രോഗികളെ ഓപിയില്‍ കാണുന്നില്ല. എത്തിതുടങ്ങുന്നതേ ഉണ്ടാകുകയുള്ളൂ.
ഡോക്ടര്‍ എത്തിയിട്ടുമില്ല. അപ്പുവിന്റെ തോളത്തു കൈവച്ചു അവന്റെ വലുപ്പമുള്ള
ചെവികളെ താലോലിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. എന്റെ താലോലിക്കല്‍ അവനിൽ
രസക്കേടുണ്ടാക്കി. എന്റെ വിരലുകളുടെ സ്പര്‍ശനം ഒഴിവാക്കാന്‍ അവന് തല
ചലിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. മുന്നിലെ കസേരയിലിരുന്ന പ്രായം കൂടിയ മനുഷ്യനെ
അപ്പു സാകൂതം വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അയാളുടെ ചെവിക്കു പുറകില്‍ നിന്ന്‌
ചെവിക്കകത്തേക്കു വെച്ചിട്ടുള്ള ഹിയറിങ്‌ എയ്ഡിലേക്ക്‌ അവന്റെ ദൃഷ്ടികള്‍
പായുന്നത്‌ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.
“ചെവി വേദനയുണ്ടോ" ?
പ്രായം കൂടിയ മനുഷ്യനില്‍ നിന്നും അവന് എന്നിലേക്ക്‌ മുഖം തിരിച്ചു.
പുരികങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്തിക്കാട്ടി ...
“ചെവിക്കു വേദനയുണ്ടോ "? ഒന്നുകൂടി ആവര്‍ത്തിച്ചു.
“ഇല്ല, മുക്കിലും ചെവിയിലും എന്തോ വന്നു അടഞ്ഞപോലെ തോന്നുണു.”
മദ്ധ്യവയസ്സിനോട്‌ അടുത്ത വരുണ്‍ കുമാര്‍ ഡോക്ടര്‍ ദ്രുത ചലനങ്ങളോടെ ഓപി
യിലേക്ക്‌ കടന്നു വന്നു. ഭാര്യയുടെ ആശുപ്രതിയിലും ഡോക്ടര്‍ വരുണ്‍, രോഗികളെ
പരിശോധിക്കാന്‍ ചെല്ലാറുള്ളതിനാല്‍ കാര്യങ്ങള്‍ വളരെ വേഗത്തിലായി.
ഓപിയിലേക്ക്‌ വിളിപ്പിച്ചു. അപ്പുവിനെ ഡോക്ടര്‍ എന്തൊക്കയോ ആധുനിക
ഉപകരണങ്ങളാല്‍ പരിശോധിച്ചു.
പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട്‌ ഡോക്ടര്‍ നിര്‍ദ്ദേശിച്ചു.
“എക്സ്റെ എടുത്തോളൂ. താഴെത്തന്നെയുണ്ട്‌ എക്സ്റെ യൂണിറ്റ്‌.”
എക്സ്റെയും എടുത്ത്‌ വീണ്ടും വരുണ്‍ കുമാര്‍ ഡോക്ടറുടെ
ഓപിയിലെത്തിയപ്പോള്‍ അപ്പുവിന്റെ അതേ പ്രായമുള്ള മുന്നു നാലു കുട്ടികളും
രക്ഷിതാക്കളും ഡോക്ടറെ കാണാന്‍ എത്തിയിരുന്നു.
ഡോക്ടറുമായുള്ള പരിചയം വീണ്ടും സഹായിച്ചു.
ഓപിയില്‍ നിന്നിരുന്ന നേഴ്‌സ്‌ ഞങ്ങളെ കണ്ടതോടെ കൈകാട്ടി വിളിച്ചു.
ഡോക്ടര്‍ വെളിച്ചത്തിനടിയില്‍ വച്ച്‌ എക്സ്റെ പരിശോധിച്ചു. വീണ്ടും ചില
ഉപകരണങ്ങള്‍ അപ്പുവിന്റെ ചെവിക്കകത്തേക്കും മൂക്കിനകത്തേക്കും കയറ്റി
പരിശോധിച്ചു. അല്‍പ്പസമയം അപ്പുവിനോട്‌ ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ എന്താ എന്ന് ഒക്കെ
ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കി. തുടര്‍ന്ന്‌ ഞങ്ങളോടായി പറഞ്ഞു.
“ഇവന്റെ ചെവിയിലും മൂക്കിലുമായി കനമുള്ള ഒരു ഗ്രന്ഥി ലയിച്ചു ചേരാതെ
നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്‌. സാധാരണ പ്രന്തണ്ട്പതിനാല് വയസ്സാകുമ്പോള്‍ അത് ലയിച്ചു
പോകുകയാണ്‌ പതിവ്‌. പക്ഷെ ഇവന് അത് ലയിച്ചു ചേര്‍ന്നിട്ടില്ല. അതു
കൊണ്ടാണ്‌ ഈ ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ ഇവന് വരുന്നത്‌. ആ അഡിനോയ്ഡ്‌ ഗ്രന്ഥി
സര്‍ജറി ചെയ്ത് എടുത്ത്‌ കളയുക മാത്രമേ മാര്‍ഗ്ഗമുള്ളൂ”.
സര്‍ജറി എന്ന് കേട്ടതും അപ്പുവിന്റെ മുഖത്ത്‌ ഒരു ചിരി മിന്നി മായുന്നത്‌ ഞാന്‍
കണ്ടു. ക്ലാസില്‍ സര്‍ജറി, ആശുപ്രതി, ഓപ്പറേഷന്‍ എന്നിവയൊക്കെ
കഴിഞ്ഞുചെല്ലുന്ന കുട്ടികള്‍ക്ക്‌ നല്ല മതിപ്പാണെന്ന്‌ അവന് എന്നോട്‌ ചിരിയോടെ
പറഞ്ഞു. ഇതിനിടെ സര്‍ജറിയുടെ ചെലവുകളും മറ്റും ഭാര്യ ഡോക്ടറോട്‌
ചോദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. "അന്‍പതിനായിരം രൂപയോളം ചെലവ്‌ വരും, രണ്ടു
ദിവസം ആശുപ്രതിയില്‍ കിടക്കണം” എന്നൊക്കെ ഡോക്ടര്‍ വെളിപ്പെടുത്തി പിറ്റേ
ആഴ്ച്ച സര്‍ജറിക്കുള്ള തിയ്യതി നിശ്ചയിച്ച്‌, ഞങ്ങള്‍ അപ്പുവിനെയും കുട്ടി ഓപിയില്‍
നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി.
ഓപിക്ക്‌ പുറത്ത്‌ കസേരകള്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു. രോഗികള്‍ കുറേ പേര്‍ വരാന്തയില്‍
ഊഴം കാത്തൂ നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്‌. പുറത്തേക്ക്‌ കടക്കുന്നതിനു മുന്‍പ്‌ ചെരുപ്പിടുന്ന
നേരം, അപ്പൂന്റെ പ്രായമുള്ള കുട്ടിയുടെ അമ്മയോട്‌ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു,
“ഈ ചുള്ളനെന്ത്‌ പറ്റി "?
അല്‍പ്പം നീട്ടലോടെ ആ സുന്ദരിയുടെ മറുപടി വെളിയിലേക്ക്‌ വന്നു.
“ഇവനേ ...ചെവിക്കും മുക്കിനുമിടക്ക്‌ ഒരു ഗ്ലാന്‍ഡുണ്ട്‌, അഡിനോയ്ഡ്‌ എന്നോ
മറ്റോ ആണ്‌ ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞത്‌. ഒപ്പറേഷന്‍ നടത്തി എന്നിട്ടും കുട്ടിക്ക്‌
ഭേദമായില്ല.”
ചെരുപ്പ്‌ ധരിച്ച്‌ ഞാന്‍ തല ഉയര്‍ത്തി, ആ അമ്മയേയും കുഞ്ഞിനേയും നോക്കി,
തുടര്‍ന്ന്‌ എന്റെ ഭാര്യയുടെ മുഖത്തേക്ക്‌ ദൃഷ്ടിപായിച്ചു.
“എന്നിട്ട്‌ ?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു
“രണ്ടാമതും ഓപ്പറേഷന്‍ വേണ്ടി വരും എന്നാണ്‌ വരുണ്‍ സര്‍
പറഞ്ഞേക്കണത്‌. പത്തു നാല്‍പ്പത്തയ്യായിരം രൂപ ചെലവഴിച്ചു. ഇനിയിപ്പോ
എത്രവരുമോ ആവോ.”
ആ അമ്മ ദീര്‍ഘ നിശ്വാസമുതിര്‍ത്തു. കാറില്‍ കയറുമ്പോള്‍ ഞാന്‍
ഭാര്യയോട്‌ പറഞ്ഞു
“ഒരു സെക്കന്‍ഡ്‌ ഒപ്പീനിയന്‍ കൂടി തേടാം. മുളങ്കുന്നത്തുകാവ്‌ മെഡിക്കല്‍
കോളേജില്‍ പോയി നോക്കാം"
ഭാര്യ അര്‍ദ്ധമനസ്സോടെ തലകുലുക്കി. മെഡിക്കല്‍ കോളേജില്‍ ഒരു
പൂരത്തിനുള്ള ആളുണ്ട്‌. ഓ.പി. ടിക്കറ്റ്‌ എടുക്കാന്‍ നെടുനീണ്ട വരിയില്‍ ഭാര്യ മുഖം
ചുളിച്ചു കയറി നിന്നു. കുറച്ചു സമയത്തിന്‌ ശേഷം ഞങ്ങള്‍ അപ്പുനേയും കൂട്ടി
ഇ.എന്‍.ടി വിഭാഗത്തില്‍ പോകാന്‍ പടികള്‍ കയറി.
ഇ.എന്‍.ടി വിഭാഗത്തില്‍ ഇലഞ്ഞിത്തറ മേളത്തിനുള്ള ആളുണ്ട്‌. മുന്നിലെ
കസേരയില്‍ ഇരിക്കാന്‍ സ്ഥലമില്ല. ഗിയര്‍ ന്യൂട്രലില്‍ ആക്കി ഹാന്‍ഡ്‌ ബ്രേക്ക്‌
ഇട്ടപോലെ അടുത്തുള്ള തൂണും ചാരി നിന്നു. ഭാര്യയുടെ പിറുപിറുക്കലുകള്‍
ഉച്ചത്തിലായി തുടങ്ങി.
“അല്ലെങ്കിലും പ്രൈവറ്റ്‌ ആശുപ്രതികളോട്‌ പുച്ഛല്ലേ – ഞാന്‍ പ്രൈവറ്റ്‌
ഹോസ്പിറ്റലില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നതിന്റെ സൂക്കേടാ.”
മൗനം ഭര്‍ത്താവിന്‌ ഭൂഷണം. ഞാന്‍ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ചുറ്റുപാടും കണ്ണോടിച്ച്‌
ഞാന്‍ ചുമ്മാ നിന്നു. ഊഴമെത്തിയപ്പോള്‍ ഡോക്ടറുടെ അടുത്തേക്ക്‌ ചെന്നു.
നിങ്ങള്‍ ദൈവത്തെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ ? ഇല്ലെങ്കില്‍ …
ഇ.എന്‍.ടി വിഭാഗം ഹെഡ്‌ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ആയിരുന്നു. സോഡാ കുപ്പി
ഗ്ലാസ്സ്‌ പോലെ കട്ടി കണ്ണട വച്ച ഡോക്ടര്‍ അജയന്‍. ഡോക്ടറോട്‌ ഭാര്യ കാര്യങ്ങള്‍
വിശദീകരിച്ചു. തുടര്‍ന്ന്‌ ജലജ നഴ്‌സിംഗ്‌ ഹോമില്‍ നിന്നും എടുത്ത എക്സ്റേ
കാണിച്ചു കൊടുത്തു. അജയന്‍ ഡോക്ടറുടെ കൃഷ്ണമണികളില്‍ ഉള്ള തിളക്കം
അപ്പൂന്റെ എക്സ്റേ നോക്കുമ്പോള്‍ കൂടി കൂടി വന്നു. അജയന്‍ ഡോക്ടര്‍
ദീര്‍ഘനിശ്വാസമുതിര്‍ത്തു.
"ഞാന്‍ പഠിച്ച ഇ.എന്‍.ടി തന്നെയാകും ഡോക്ടര്‍ വരുണും പഠിച്ചത്‌. ഈ
എക്സ്റേയില്‍ അഡിനോയ്ഡ്‌ ഒന്നും കാണാന്‍ കഴിയുന്നില്ല, കാര്യങ്ങള്‍
തീരുമാനിക്കുന്നതിന്‌ മുന്‍പ്‌ ഒരു എക്സ്റേ കൂടി എടുത്തിട്ട്‌ വാ. മെഡിക്കല്‍
കോളേജില്‍ എക്സ്റേ ഇന്നില്ല. പുറത്ത്‌ എവിടെയെങ്കിലും പോയി എടുത്തോണ്ട്‌
വാ." അജയന്‍ ഡോക്ടര്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കി.
മുളങ്കുന്നത്തുകാവില്‍ നിന്നും തൃശ്ശൂര്‍ക്ക്‌ ഞങ്ങള്‍ തിരികെ പോയി. അജയന്‍
ഡോക്ടര്‍ നിര്‍ദ്ദേശിച്ച രീതിയിലുള്ള എക്സ്റേ പോളിക്ലിനിക്കല്‍ നിന്നും എടുത്തു.
ഫിലിം കയ്യില്‍ കിട്ടിയപ്പോള്‍ വീണ്ടും മെഡിക്കല്‍ കോളേജിലേക്ക്‌ പോയി.
യാത്രക്കിടെ ഭാര്യ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ആലോചനയിലാണ്ടു. സംശയത്തിന്റെ
ചുളിവുകള്‍ അവളുടെ നെറ്റിയില്‍ വരുന്നതും പോകുന്നതും ഞാന്‍ ഒളികണ്ണാല്‍
കണ്ടു. അപ്പു പതിവുപോലെ വലിയ ചെവികളും വിടര്‍ത്തി പുറത്തെ
കാഴ്ച്ചകളിലേക്ക്‌ മുഖം താഴ്ത്തി വെച്ചു.
അജയന്‍ ഡോക്ടര്‍ പുതിയ എക്സ്റേ പരിശോധിച്ചു.
"ഇവന് അഡിനോയ്ഡ്‌ എന്ന ഗ്രന്ഥിയുടെ പ്രശ്നം ഒന്നും കാണുന്നില്ല. ഇവന്
കോള്‍ഡ്‌ വന്നു. അതിന്റെ ചെറിയ അണുബാധ ഉണ്ടായതിനാലാണ്‌ മൂക്കടപ്പും
ചെവിയടപ്പും, ഞാനൊരു ഗുളിക എഴുതി തരാം. താഴത്തെ മെഡിക്കല്‍ ഷോപ്പില്‍
നിന്നും കിട്ടും. അത് രണ്ടു നേരം ഓരോന്ന്‌ കൊടുത്തിട്ട്‌ വാ. പ്രശ്നമുണ്ടെങ്കില്‍
പിന്നെ നോക്കാം.”
പ്രിസ്ക്രിപ്ഷന്‍ എഴുതുന്നതിനിടെ അപ്പു ഡോക്ടറിനോട്‌ മടിച്ചു മടിച്ചു ചോദിച്ചു.
“ഐസ്ക്രീം കഴിക്കാന്‍ പറ്റ്വോ”
പുഞ്ചിരിച്ച്‌, കട്ടികണ്ണടയിലൂടെ നോക്കി ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു.
“നീ കഴിച്ചോഡാ. എന്നിട്ട്‌ ഇച്ചിരി ചൂടുവെള്ളം കുടിച്ചോട്ടാ”
അപ്പു സന്തോഷം കൊണ്ട് മുഖം നിറച്ചു.
ഭാര്യയെ ഞാന്‍ ഒന്നമർത്തി നോക്കി. കാര്‍മേഘം മാറി വദനാകാശം ആശ്വാസത്തിന്റെ
തെളിമയില്‍ കണ്ടു.
അതേ നിങ്ങള്‍ ദൈവത്തെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ ? ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്നേ ...
EMalayalee Available in MediaAppUSA
Copyright © 2024 emalayalee.com - All Rights Reserved.
Webmastered by MIPL, Web Hosting Calicut Kerala