സിത്താരയുടെ കൈകൾ വിടാതെ പിടിച്ചുകൊണ്ടു ജനനി വളരെ സമയമിരുന്നു . അവൾ പോയ വിവരം അറിയിച്ചതേ ഡോക്ടർ ചന്ദ്രലേഖ സ്കൂളിലെത്തി  . അവളുടെ ഛർദ്ദി തുടച്ച തുണി ഡോക്ടർ കൈയിൽ എടുത്തു .

അതൊരു പ്ലാസ്റ്റിക് ബാഗിൽ അവർ നിക്ഷേപിച്ചു .

സംഘമിത്ര, സംപ്രീതിയെയും  അഭിനന്ദനെയും വിളിച്ചു സിത്താരയുടെ വിവരം പറഞ്ഞു . അവർ രണ്ടുപേരും പെട്ടെന്നു തന്നെയെത്തി . അവളുടെ അച്ഛനെ ഫോൺ വിളിച്ചെങ്കിലും അയാൾ ഫോൺ എടുത്തില്ല. 

വിവരമറിയിച്ച് ഒരു മെസ്സേജ് അയച്ചു . അമേരിക്കയിൽ സമയം പാതിരായല്ലേ ഇപ്പോൾ .

സുമേദിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ മിത്ര ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവൻ ഉറക്കെയുറക്കെ കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു . മിത്ര അമ്മയെ ഫോൺ വിളിച്ച് ഒരു ടാക്സി എടുത്തു  ചെന്നൈക്ക് വരാൻ അഭ്യർത്ഥിച്ചു . അവന് അമ്മയെ കാണുന്നത് ആശ്വാസമാകും . 

സിത്താരയുടെ ശരീരം ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് മാറ്റണമെന്നു ഡോക്ടർ ചന്ദ്രലേഖ പറഞ്ഞതനുസരിച്ചു ആംബുലൻസ് വിളിച്ചു .

ജനനി കരയുന്നില്ല . ഒരു കൽപ്രതിമ പോലെ അവർ മകളെ ഇമവെട്ടാതെ നോക്കിയിരുന്നു . മെല്ലെ ആ ശരീരം ആംബുലൻസിൽ കയറ്റി .

കൂടെ സംഘമിത്രയും  ഡോക്ടർ ചന്ദ്രലേഖയും .

സ്വന്തം മകൾക്കായി മാത്രം കഴിഞ്ഞ പതിനേഴു വർഷം ജീവിതമർപ്പിച്ച ഒരമ്മ ; അവരുടെ ലോകം അവൾ മാത്രമായിരുന്നു . മരണം ഒരു ദിവസം സംഭവിക്കുമെന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം .എന്നാലും അത് കണ്മുൻപിൽ വന്നു നമുക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതിനെ കവർന്നെടുക്കുമ്പോൾ ... അവരില്ലായ്മയുടെ തോരാ ദുഃഖത്തിൽ നിന്നും കരകയറാൻ എങ്ങനെ സാധിക്കുമെന്ന് അറിയില്ല. പ്രത്യേകിച്ച് ജനനിയപ്പോലെ ഒരമ്മക്ക് .

മരണം ജീവിതം നൽകുന്ന അവസാനത്തെ സമ്മാനമാണ്. ഈ ഭൂമിയിൽ ഈ അമ്മ  അവർക്ക് ഓർമ്മയുണ്ടാവുന്നിടത്തോളം കാലം സിത്താര എന്ന മകളുടെ  ഓർമ്മയെ മനസിന്‍റെ കണ്ണിൽ കണ്ണീരായി ഒഴുക്കിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.

പോകുന്ന വഴിയിൽ അമ്മ വിളിച്ചു . അരമണിക്കൂറിനുള്ളിൽ സ്കൂളിലെത്തുമെന്നു പറഞ്ഞു .

അഭിനനന്ദും സംപ്രീതിയും ആംബുലൻസിനെ അനുഗമിച്ചു .

സിത്താരയുടെ ഡോക്ടർ  അവൾക്കായി ആശുപത്രിയിൽ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു .

ഏകദേശം കഴിഞ്ഞ പത്തുവർഷം സീതാലക്ഷ്മി ഡോക്ടറാണ് അവളെ നോക്കിയിരുന്നത് . സിത്താരക്ക് സുഖമില്ല എന്നറിയാമെങ്കിലും ഇത്ര പെട്ടെന്ന് ഒരു വേർപാട് അവരും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല .

സംഘമിത്രയെയും കൂട്ടി ഡോക്ടർ ചന്ദ്രലേഖ സീതാലക്ഷ്മി ഡോക്ടറുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. അവർ സീതാലക്ഷ്മി ഡോക്ടറോട് പറഞ്ഞു 

" സിത്താരക്ക് സുഖമില്ലായിരുന്നു എന്നെനിക്ക് അറിയാം .

അവളുടെ എല്ലാ മെഡിക്കൽ റിപോർട്സും ഞാൻ കഴിഞ്ഞ ദിവസം വിശദമായി പരിശോധിച്ചു .

ലിവർ പ്രോബ്ലം തുടങ്ങിയിട്ട് രണ്ടു മാസമേ ആയിട്ടുള്ളു .

അതും തുടരെയുള്ള ഛർദ്ദിയും .

പിന്നെ ഫിറ്റ്സ് .

ഫിറ്റ്സ് വരുന്ന സമയം നാച്ചുറൽ ആയി വായിൽ നിന്നും നുരയും  പതയും വരും .

കഴിഞ്ഞ ദിവസം മുതൽ  എനിക്കെന്തോ ഒരു സംശയം തോന്നിയിരുന്നു.

ചിലപ്പോൾ സംശയം മാത്രമായിക്കും . എന്നാലും പറയണമല്ലോ , പാത്തുവിലും  സിത്താരയിലും  സെയിം സിപ്റ്റമ്സ് ആണ് എനിക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചത് . സ്കൂൾ മെഡിക്കൽ റെക്കോർഡ്‌സ് ഞാൻ പരിശോധിച്ചിരുന്നു . വീണക്കും  തിമോത്തിക്കും   ഇടയ്ക്ക് ഇതു തന്നെ സംഭവിച്ചു .

പക്ഷെ അത് ഒറ്റ പ്രാവശ്യം മാത്രം . അവരുടെ ഫയലും  ഞാൻ കണ്ടു .. "

ഡോക്ടർ ഒരു നിമിഷം സംഭാഷണം  നിർത്തി . 

സീതാലക്ഷ്മി ഡോക്ടറും സംഘമിത്രയും ചന്ദ്ര ഡോക്ടറുടെ മുഖത്തേക്ക്  ഭയത്തോടെ ഉറ്റുനോക്കി. 

"  സ്കൂളിൽ നമുക്കൊന്നും  അറിയാത്ത എന്തോ നടക്കുന്നു ,

ആരോ കുട്ടികളുടെ ഭക്ഷണത്തിൽ എന്തോ   കലർത്തുന്നു . ചിലപ്പോൾ സ്ലോ  പോയ്സനിങ് ആയിരിക്കും . അല്ലെങ്കിൽ മറ്റെന്തെങ്കിലും . ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ച മറ്റൊരു കാര്യമുണ്ട്.  ലിക്വിഡ് ഫോമിൽ ഭക്ഷണം കൊടുക്കുന്ന കുട്ടികൾക്കാണ് ഇങ്ങനെ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നത്. "

സംഘമിത്രക്ക് ഇത് കേട്ടതും തലചുറ്റുന്ന പോലെ തോന്നി .

" പാത്തുവിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഞാൻ മിത്രയോട് ഈ സംശയം ഉന്നയിച്ച്  റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞെങ്കിലും മിത്ര സമ്മതിച്ചില്ല . 

സീതാലക്ഷ്മി ഡോക്ടറുടെ സ്വരത്തിൽ ഒരു കുറ്റപ്പെടുത്തൽ ഉണ്ടായിരുന്നു .

" ഡോക്ടർ ഇതെന്റെ വൈൽഡ് ടെസ്ററ് ഇമാജിനേഷനിൽ പോലും പോകാത്ത ഒരു കാര്യമാണ് . ആര് , എന്തിന്... ? "

"അതാണ് കണ്ടുപിടിക്കേണ്ടത് . സിത്താര ശർദിച്ചതു ഞാൻ കളക്ട് ചെയ്തു . I strongly recommend autopsy . കാരണം , ബോഡി ദഹിപ്പിച്ചാൽ പിന്നെ  , it will be difficult to get the evidence .

സംഘമിത്ര ജനനിയുമായി സംസാരിക്കുക . അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ പറയാം.. "

" ഈ ഒരു അവസ്ഥയിൽ ഞാൻ ..."

" ശരി അതെനിക്ക് വിട്ടേക്കൂ , I will talk to her "

ഇതിനിടയിൽ സിത്തുവിനെ കിടത്തിയ സ്ട്രെച്ചർ , ജനനിയുടെ കൈവിടുവിച്ചിട്ട് അകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി .

സംപ്രീതിയും  അഭിനന്ദനും ജനനിയോടൊപ്പം പുറത്തിരിക്കുന്നു . അവർ ആകാംഷയോടെ മിത്രയെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ് .

എന്തോ പ്രശ്നമുണ്ടെന്ന്  അവർക്കു തോന്നി .

" എന്താ ഡോക്ടർ എന്താ പറഞ്ഞത്.. ?" അഭിനനന്ദൻ ചോദിച്ചു .

" അതു പിന്നെ , autopsy വേണമെന്ന്.. "

" എന്താ മിത്രാ ഇത് , ഇനിയും അവളുടെ ശരീരം .., എന്തിന് ...? സുഖമില്ലാതെ ആയിട്ട് കുറച്ചു നാളായില്ലേ..  its a natural death .."

ജനനിയുടെ വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞിരുന്നു . 

ഡോക്ടർ സീതാലക്ഷ്മി അല്ലേ ഇത്രയും നാൾ അവളെ നോക്കിയിരുന്നത് .."

ജനനി കരഞ്ഞില്ല , പ്രഹരമേറ്റപോലെ തോന്നിച്ചു ആ മുഖമപ്പോൾ .

ഡോക്ടർ ചന്ദ്രലേഖ, എല്ലാവരെയും ഡോക്ടർ സീതാലക്ഷ്മിയുടെ മുറിയിലേക്ക്  വിളിച്ചു . ജനനിയുടെ ഇരുവശവുമായി  കൈപിടിച്ച് മിത്രയും  പ്രീതിയും നടന്നു .

അകത്തു കടന്നതും അഭിനന്ദനെ കണ്ട ഡോക്ടർ സേതുലക്ഷ്മി 

" ഓ നന്ദനുമുണ്ടോ.. " അവർ ചിരപരിചിതരാണെന്നു തോന്നിച്ചു .

സീതാലക്ഷ്മിയാണ് വിവരങ്ങൾ വിശദമായി പറഞ്ഞത് .

ഡോക്ടർ ചന്ദ്രലേഖ തന്റെ അനുമാനങ്ങളും  സംശയവും വിശദീകരിച്ചു .

" ഡോക്ടേർസ് പറയുന്നത് , നമ്മൾ follow ചെയ്യുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് എനിക്കും തോന്നുന്നു.. "

അഭിനന്ദനാണ് അത് പറഞ്ഞത് .

" എന്റെ കുഞ്ഞിനെ ഇനിയും വേദനിപ്പിക്കണമല്ലോ , അവൾ ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോൾ അനുഭവിച്ചതൊന്നും പോരാഞ്ഞിട്ട് വീണ്ടും വീണ്ടും അവളെ നോവിക്കുകയാണോ ? 

അതിനാരും ഉത്തരം നൽകിയില്ല . എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി .

മുറിക്കു പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ സംപ്രീതി ചോദിച്ചു ..

" ഡോക്ടേർസിന്റെ സംശയം ശരിയാണെങ്കിൽ ആരായിരിക്കും , എന്തിനായിരിക്കും.. ?"

പാത്തുവും മെഹറുനിഷയും മനസ്സിലേക്ക് വന്നെങ്കിലും മിത്ര ആ വിഷയം പരാമർശിച്ചില്ല . കാരണം പാത്തുവിന് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ ഒരു കാരണമുണ്ട് .

പക്ഷെ അവർക്കെല്ലാം തണലായി നിന്ന ജനനിയെ ആരും അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് വേദനിപ്പിക്കില്ല . പിന്നെ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞ മറ്റു രണ്ടു കുട്ടികൾ ..

വീണയും തിമോത്തിയും . വീണയുടെ അമ്മയാണ് തിമോത്തിയെ നോക്കുന്നത് . അവർക്കവനെ വളരെയിഷ്ടമാണ് . 

അറിഞ്ഞുകൂടാ ഒന്നും അറിഞ്ഞുകൂടാ .. തന്റെ ബുദ്ധി പ്രവർത്തിക്കുന്നില്ലായെന്നു മിത്രക്ക് തോന്നി . 

അന്നു സീതാലക്ഷ്മി ഡോക്ടർ ഈ വിവരം പറഞ്ഞപ്പോൾ പോലീസിൽ കംപ്ലൈന്റ് ചെയ്യേണ്ടതായിരുന്നു.തന്റെ തെറ്റാണത് .

ജനനിയെക്കൂട്ടി സ്കൂളിലേക്ക് പോകാൻ സംഘമിത്രയോടു ഡോക്ടർ പറഞ്ഞെങ്കിലും അവരതിന് കൂട്ടാക്കിയില്ല .

അഭിനന്ദനും  സംപ്രീതിയും മാത്രം ആശുപത്രിയിൽ നിന്നാൽ മതിയെന്ന് ഡോക്ടർ ആവർത്തിച്ചു പറഞ്ഞു .

ഫോറൻസിക് സർജൻ വരാൻ അരമണിക്കൂറെങ്കിലും എടുക്കും  .

കടൽ പുറത്താക്കിയ പിടയുന്ന മീനിന്റെ വേദനപോൽ വിഷാദം  ജനനിയെ പൊതിഞ്ഞു .

കുഞ്ഞിനെ എന്നന്നേക്കുമായി  നഷ്ടമായപ്പോൾ ഇല്ലാതായത് ജനനിയുടെ  അസ്തിത്വവും കൂടിയാണ് .

സംപ്രീതി തിരികെപ്പോയി.

ഡോക്ടർ ചന്ദ്രലേഖയും  അഭിനന്ദനും, ജനനിക്കും  സംഘമിത്രക്കുമൊപ്പം അവിടെയിരുന്നു . 

കാപ്പി വാങ്ങി കൊടുത്തിട്ടും  ജനനിയതു  കുടിക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല .

അവർ മെല്ലെ മിത്രയുടെ തോളിൽ ചാഞ്ഞു കിടന്നു . 

മിത്രയവരെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു . 

ശോകമാമീ വിമൂകതയിൽ ഒരിയ്ക്കലും തിരിച്ചു വരില്ലാത്ത പൊന്നുമകളുടെ മൃദുലമേനിയിൽ 

പലസ്ഥലത്തും കത്തി പായുന്നതിന്റെ വേദന അനുഭവിച്ചത് ആ അമ്മയാണ് . അവളുടെ അവസാനത്തെ നോട്ടം , പാതിയടഞ്ഞ കണ്ണുകൾ , അതിൽ നിഴലിച്ച നിസ്സഹായത , 

അത് പിന്നെയും പിന്നെയും ജനനിയുടെ മനോ മുകുരത്തിൽ തെളിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു .

തുടരും...