Geetham 84

It is the pang of separation that spreads throughout the world and gives birth to shapes innumerable in the infinite sky.

It is this sorrow of separation that gazes in silence all night from star to star and becomes lyric among rustling leaves in rainy darkness of July
It is this overspreading pain that deepens into loves and desires, into
sufferings and joys in human homes; and this it is that ever melts and flows insongs through my poet's heart.

ഗീതം 84

പര്‍വ്വതസാനുവില്‍ കാനനവീഥിയില്‍
ദ്യോവിലും വാരിധിക്കുള്ളിലുമേവിധം
വൈവിധ്യമാം രൂപം പൂണ്‍ടു സമന്തത
സര്‍വ്വലോകത്തിലും വ്യാപരിക്കുന്നതും
അണ്ഡകടാഹ ചരാചരമാദ്യന്തം
ആവിഷ്ഠമാവതും തസ്യപരിത്യാഗം!

ദ്യോതിക്കും താരാഗണങ്ങളാലംബരം
ദീപ്തമായ് നിശ്ചലം നില്‍ക്കുമാറാവതും
ശ്രാവണ വര്‍ഷപ്പൊഴിച്ചിലില്‍ പുല്‍നാമ്പില്‍
ശ്രാവ്യവും തസ്യ വിരഹദുഃഖസ്വനം!

സ്‌നേഹമായ് ആശയായ് തുഷ്ടിയായ് ദുഃഖമായ്
ഗേഹങ്ങള്‍ തോറും ഘനീഭാവ രൂപമായ്
എത്ര വിഭിന്നമാം രൂപഭേദങ്ങളില്‍
പ്രത്യക്ഷമാകുന്നു നിന്‍ വിരഹാര്‍ത്തികള്‍..

ആലസ്യമെന്നില്‍ നിറച്ചെന്റെ ജീവിതം
ഔദാസീന്യത്തില്‍ കഴിക്കെ എന്‍ ചിത്തത്തില്‍
പൊട്ടിമുളച്ചിടും ചിന്തയില്‍ ഗീതിയില്‍
സപ്ത സ്വരരാഗ വീചിയില്‍ സന്തതം
സര്‍വ്വന്തര്യാമീ പരിത്യാഗ നിസ്വന 
മന്ത്ര പ്രതിധ്വനിയത്രേ ശ്രവിപ്പതും!

Geetham 85

When the warriors come out first from their mater's hall, where had they hid their power? Where were their armour and their arms?

They looked poor and helpless, and the arrows were showered upon them on the day they came out from their master's hall.

When the warriors marched back again to their master's hall where did they hide their power?

They had dropped the sword and dropped the bow and arrow ;
Peace was on their foreheads, and they had left the fruits of their life behind them on the day they marched back again to their master's hall.

ഗീതം 85

രാജഗൃഹം വിട്ടിറങ്ങും ഭടജ്ജന 
മായുധസഞ്ചയമെങ്ങൊളിപ്പിച്ചൂ തദാ?
അസ്ത്രങ്ങളും പടച്ചട്ടയുമില്ലാതെ
ക്ഷീണിതഗാത്രര്‍, ദരിദ്രര്‍, നിരായുധര്‍!

നിസ്സഹായരവര്‍ ചുറ്റും പൊഴിയുന്നു
വര്‍ഷശരങ്ങളനര്‍ഗ്ഗള മന്വഹം!
രാജഗേഹേ പുനരാഗമിക്കുമ്പൊഴും
ആയുധ ധാരികളായ് ചമഞ്ഞില്ലവര്‍ !

വില്ലും ശരങ്ങളും വാളും പടക്കോപ്പും
എങ്ങു മറച്ചു മടങ്ങുന്നുവോ, ഭടര്‍?
ശാന്തിയിന്‍ പുഞ്ചിരി തത്തിക്കളിച്ചിടും
സന്തുഷ്ടി തങ്ങി നിറഞ്ഞാ മുഖശ്രീയില്‍,
ജീവിത സമ്പാദ്യമാകവേ പിന്നിട്ടും
ജീവിത ക്ലേശങ്ങളാകവേ കൈവിട്ടും
എവ്വിധം രാജഗേഹം വിട്ടിറങ്ങിയോ,
അവ്വിധം സര്‍വ്വവും വിട്ടു മടങ്ങിനാര്‍!

യാതൊന്നുമില്ലാതെ നിര്‍ഗ്ഗമിച്ചാര്‍ പുന 
രൊന്നുമില്ലാതെ മടങ്ങിടുന്നു തഥാ !
……………………-…………
(Yohannan.elcy@gmail.com

Read More: https://www.emalayalee.com/writers/22