ഏതും ഇല്ലാതെ...
കാറ്റിൻ കുരിശിന്‍റെ പോലെ
എന്റെ ഉരുകുന്ന ചിന്തകൾ ചേർത്തുവെച്ച്
ആഫ്രിക്കൻ കാട്ടിലൂടെ നടന്നപ്പോൾ
കണ്ടു... ഒട്ടകപ്പക്ഷിയുടെ മുട്ട!

ആ മുട്ട എടുത്ത് ഞാൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു

എണ്ണം തെറ്റുന്ന കാടിന്റെ ശ്വാസം
പിന്നേം നോക്കിക്കാണടെ നീ —
അശരീരിയുടെ ശബ്ദം,
എന്നെ കുത്തിയുണർത്തി.

പാഞ്ഞ് പാഞ്ഞ് ഞാൻ
"താമലാക്കാനെ" എന്ന പോലെ
നദിയുടെ കരയിലെത്തി
അവിടെ...
ജിറാഫ് നിലം തൊടാതെ
വട്ടം കറങ്ങുന്നു.

മോപ്പീപി മരത്തിന്റെ കൊമ്പിൽ കയറി
കാണുന്നു ഞാൻ
ഒരു വേറിട്ട ജനനം —
കാൽ പിറക്കുന്ന ജീവിതം.

കുളമ്പുകൾ മുൻപായി, തല പിന്നിൽ...
ഉയിരിന്റെ തുടിപ്പുകൾ പിടിച്ചുപറ്റി
ഞാൻ നോക്കി നിന്നു.

നമ്മുടെ നാട്ടിൽ
ചില കുട്ടികളെ “കാലുപിറന്ന സന്തതിയെന്ന്” വിളിക്കും,
പക്ഷേ, ഇവിടെ —
കാലു പിറന്നാലും ജിറാഫ്
പാവമാണ്, മാന്യവുമാണ്.

ഉയരത്തിൽ നിന്നു ഭൂമിയിലേക്ക്
ആരോഹണം ചെയ്യുന്ന ജനനം.
ആരോന്തരം ഇല്ല...
ശബ്ദമില്ല...
വേദന കണ്ണുകളിൽ മാത്രം.

കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് മാത്രം
അവൻ ആശയങ്ങൾ ചൊല്ലുന്നു.
അര കിഴക്കെയുള്ള കൂട്ടുകാരന്
കണ്ണുകൊണ്ടു ആഹ്വാനം,
അവൻ വന്നു —
മൗനം സംസാരമാകുന്നു.

പുല്ലിന് മുൻപിൽ
തല കുനിയും —
പക്ഷേ ഉയരം കുഴയില്ല!

പുല്ലു തിന്നുമ്പോൾ പോലും
തന്റെ വണ്ണത്തോട് പൊരുത്തപ്പെട്ട്,
അല്പം കുനിഞ്ഞ് —
സ്വയം ഭക്ഷണം തേടുന്നവൻ.

പക്ഷേ...
ഒരു ദിവസം —
വെള്ളം കുടിക്കാൻ കുനിഞ്ഞപ്പോൾ
പിന്നിൽ നിന്നു ഒരു സിംഹം.

കഴിഞ്ഞ് ആകുന്നു കാലങ്ങൾ,
ജീവിതം നീറ്റിയ ഒരേ വരി —
മരണത്തോട് പൊരുതുന്ന
ഉയരമുള്ള ജിറാഫ്.

ആറ്റിൽ വീണ പെയ്ത്തിൽപോലെയോ
മിന്നൽപായുന്ന നിലാവിലോ
ഇതിനൊക്കെ വിധിയുണ്ട്.
കഴുത്തിലേക്കാണ് ഇടിമിന്നൽ പെയ്യുന്നത്,
അവസാന പകുതിക്ക്.

അവളായിരിക്കുന്നു മെറിലിസ് —
ട്രോഫി ഹണ്ടർ.
ഹൃദയം കിഴിച്ചെടുത്തു
ആത്മനിർവൃതിയിൽ ആഹ്ലാദിച്ചു.
ജിറാഫിന്റെ
മൌനം അവർ കീറി മാറ്റി.

അവളെ കാണാൻ പോയ
ആവേശവികസിതം ഞാനായപ്പോൾ
നിന്റെ ഹൃദയമാണ്
ആവേശമാകുന്നത്.

എന്താണ് ജിറാഫ് എന്നത്?

അർപ്പണബോധം ഉള്ളവൻ.
മൌനത്തിൽ സ്നേഹമുണ്ട്.
ശബ്ദമില്ലെങ്കിലും
കണ്ണുകൾ സംസാരിക്കുന്നു.

13 മാസം ഗർഭകാലം
യൂറിൻ്റെ രുചിയിലൂടെ
അവൻ സ്നേഹമന്വേഷിക്കുന്നു.
വസ്തുതയുടെ പേരിൽ
ഇണയെ തിരഞ്ഞ് നടക്കുന്നു.
ഇണയും
ആവശ്യമുള്ള സ്നേഹത്തെ തിരഞ്ഞ്
ശരിയായതിനെ മാത്രം സ്വീകരിക്കുന്നു.

സാർഗ്ഗവിസ്മയം

ഈ കാട്ടിലുണ്ട്
ജീവൻ്റെ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ.
വിവേചനവും,
അക്രമവും,
മറിച്ചുവെച്ച സ്നേഹവും.

ജീവിതം
ജിറാഫിന്റെ കഴുത്തുപോലെ
നീളം പറ്റിയ വേദനയാകാം,
പക്ഷേ അതിന്റെ കണ്ണുകളിൽ
നമ്മുടെ ആത്മാവിന്റെ പ്രതിബിംബം ഉണ്ട്.

മരണം ഒരിക്കലും അന്ത്യം അല്ല.
അർപ്പണവേളയിൽ,
ഒരൊറ്റ കണ്ണുനീരും
ഒരു പ്രസവവേദനയും
ജീവിതത്തെ പൂർണ്ണമാക്കുന്നു.

( ജിറാഫിന്റെ ജീവിതം വഴി പറയുന്ന , മനുഷ്യവേദനയും സ്നേഹവുമുള്ള ജീവിതകാവ്യം )