രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കൾ, സിനിമാ താരങ്ങൾ, മതമേലധ്യക്ഷന്മാർ, അധ്യാപകർ തുടങ്ങിയവർ കേവലം വ്യക്തികളല്ല, മറിച്ച് ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ സാംസ്കാരികവും ധാർമ്മികവുമായ വളർച്ചയെ സ്വാധീനിക്കുന്ന നെടുംതൂണുകളാണ്. അവർ തങ്ങളുടെ അനുയായികൾക്കും സമൂഹത്തിനും ലോകത്തിനും മുന്നിൽ ഉത്തമ മാതൃകകളായി വർത്തിക്കേണ്ടവരാണ്. എന്നാൽ, "ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാട്" എന്ന് നാം അഭിമാനപൂർവ്വം വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന കേരളത്തിൽ നിന്ന് സമീപകാലത്തായി കേൾക്കുന്ന വാർത്തകൾ ഈ സങ്കൽപ്പത്തെയാകെ തകിടം മറിക്കുന്നതാണ്. സ്ത്രീകൾക്കെതിരായ അതിക്രമങ്ങൾ, ലൈംഗിക പീഡനശ്രമങ്ങൾ, സാമ്പത്തിക തട്ടിപ്പുകൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള ആരോപണങ്ങൾ ഒരു തുടർക്കഥയാവുകയും ക്രമേണ ഒരു "ന്യൂ നോര്‌മലായി" മാറികൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്‌യുന്നു.
ഒരു ജനാധിപത്യ സമൂഹത്തിൽ, നേതാക്കളെയും പ്രശസ്തരെയും സാധാരണക്കാർ പ്രതീക്ഷയോടെയാണ് നോക്കിക്കാണുന്നത്. അവരുടെ വാക്കുകൾക്ക് സാധാരണക്കാരെക്കാൾ വലിയ വിലയുണ്ട്. അവരുടെ പ്രവൃത്തികൾക്ക് വലിയ പ്രചോദന ശേഷിയുമുണ്ട്.

നയങ്ങൾ രൂപീകരിക്കുന്നവരും നാടിനെ നയിക്കുന്നവരുമെന്ന നിലയിൽ രാഷ്ട്രീയക്കാർ അവരുടെ വ്യക്തിജീവിതത്തിലെയും പൊതുജീവിതത്തിലെയും സുതാര്യതയും സത്യസന്ധതയും കാത്തു സൂക്ഷിക്കുകയെന്നത് അനിവാര്യമാണ്. അവരുടെ വീഴ്ചകൾ ഒരു നാടിന്റെ ധാർമ്മിക അടിത്തറയെയാണ് ദുർബലമാക്കുന്നത്.
കലയുടെയും വിനോദത്തിന്റെയും ലോകത്ത് ജീവിക്കുന്ന സിനിമാ താരങ്ങൾ, പ്രത്യേകിച്ചും യുവതലമുറയെ ശക്തമായി സ്വാധീനിക്കുന്നു. സ്ക്രീനിലെ നായകത്വം ജീവിതത്തിലും പ്രതിഫലിക്കണമെന്ന് ജനം ആഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ, അവരുടെ ഭാഗത്തുനിന്നുണ്ടാകുന്ന നിയമലംഘനങ്ങളും, സ്ത്രീവിരുദ്ധ നിലപാടുകളും, ലഹരി ഉപയോഗങ്ങളും സമൂഹത്തിന് നൽകുന്നത് വളരെ തെറ്റായ സന്ദേശമാണ്.

ആത്മീയതയുടെയും ധാർമ്മികതയുടെയും പ്രതീകങ്ങളായി നിലകൊള്ളുന്നവരാണ് മതനേതാക്കൾ. വിശ്വാസികളെ നേർവഴിക്ക് നയിക്കേണ്ടവർ തന്നെ ആരോപണങ്ങളുടെ നിഴലിലാകുമ്പോൾ, അത് വിശ്വാസത്തെയും മതസ്ഥാപനങ്ങളെയും കുറിച്ചുള്ള പൊതുധാരണയെ കളങ്കപ്പെടുത്തുന്നു.
അറിവിന്റെ വെളിച്ചം പകരുന്ന ഗുരുക്കന്മാർ വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് രക്ഷിതാക്കളെപ്പോലെയാണ്. അവരിൽ നിന്ന് ഉണ്ടാകുന്ന ഏതൊരു മോശം പ്രവൃത്തിയും അടുത്ത തലമുറയുടെ സ്വഭാവരൂപീകരണത്തെയും മൂല്യബോധത്തെയും ഗുരുതരമായി ബാധിക്കും.

ഒരുകാലത്ത് ഉയർന്ന സാക്ഷരതയുടെയും സാമൂഹിക പുരോഗതിയുടെയും പേരിൽ ലോകത്തിന് മാതൃകയായിരുന്ന കേരളം ഇന്ന് ഗുരുതരമായ ധാർമ്മിക അപചയം നേരിടുകയാണ്. പീഡന ആരോപണങ്ങൾ, സാമ്പത്തിക തട്ടിപ്പുകൾ, അധികാര ദുർവിനിയോഗം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള വാർത്തകൾ മാധ്യമങ്ങളിൽ നിറയുമ്പോൾ പൊതുജനം നിസ്സംഗതയോടെ അത് നോക്കിക്കാണുന്ന ഒരവസ്ഥ വന്നിരിക്കുന്നു. ശക്തമായ ആരാധനാ മനോഭാവവും രാഷ്ട്രീയ പക്ഷപാതങ്ങളും കാരണം, ആരോപണവിധേയരായവരെപ്പോലും ന്യായീകരിക്കാനും സംരക്ഷിക്കാനും ഒരു വിഭാഗം ആളുകൾ തയ്യാറാകുന്നു. ഇത് കുറ്റവാളികൾക്ക് ഒരുതരം സാമൂഹിക പരിരക്ഷ നൽകുകയും നിയമവ്യവസ്ഥയെ നോക്കുകുത്തിയാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഈ സാമൂഹിക ദുരവസ്ഥയെ മറികടക്കാൻ ബഹുമുഖമായ ഒരു കർമ്മപദ്ധതി ആവശ്യമാണ്.
പദവിയോ പ്രശസ്തിയോ നോക്കാതെ നിയമം എല്ലാവർക്കും ഒരുപോലെ ബാധകമാക്കണം. കേസുകളിൽ സീറോ ടോളറൻസ്' എന്ന നയം സ്വീകരിക്കുകയും അതിവേഗത്തിൽ വിചാരണ പൂർത്തിയാക്കി കുറ്റവാളികൾക്ക് മാതൃകാപരമായ ശിക്ഷ നൽകുകയും വേണം. ഇത് നിയമവ്യവസ്ഥയിലുള്ള ജനങ്ങളുടെ വിശ്വാസം പുനഃസ്ഥാപിക്കാൻ സഹായിക്കും. കോടതികളും ഇതിനായി മുന്നോട്ടിറങ്ങണം.
പാഠ്യപദ്ധതിയിൽ ധാർമ്മിക വിദ്യാഭ്യാസത്തിനും ലിംഗസമത്വത്തിനും നിയമസാക്ഷരതയ്ക്കും ഊന്നൽ നൽകണം. ബഹുമാനം, സഹാനുഭൂതി, സമ്മതം തുടങ്ങിയ മൂല്യങ്ങൾ കുട്ടിക്കാലം മുതൽക്കേ കുട്ടികളിൽ വളർത്തിയെടുക്കാൻ കഴിയണം.

വാർത്തകളെ സംയമനത്തോടെയും സത്യസന്ധമായും റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യാൻ മാധ്യമങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കണം. കുറ്റകൃത്യങ്ങളെ മഹത്വവൽക്കരിക്കുന്നതും ഇരയുടെ സ്വകാര്യതയെ ഹനിക്കുന്നതുമായ രീതികൾ ഒഴിവാക്കണം. അതേസമയം, സമൂഹത്തിലെ നല്ല മാതൃകകളെ ഉയർത്തിക്കാട്ടാനും മാധ്യമങ്ങൾക്ക് കഴിയണം.

ഒരു വ്യക്തിയുടെ സ്വഭാവ രൂപീകരണത്തിൽ കുടുംബത്തിന് നിർണായക പങ്കുണ്ട്. ശരിയും തെറ്റും വിവേചിച്ചറിയാനും മറ്റുള്ളവരെ ബഹുമാനിക്കാനും കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കേണ്ടത് ഓരോ കുടുംബത്തിന്റെയും കടമയാണ്. ആൺ-പെൺ വ്യത്യാസമില്ലാതെ തുല്യമായ പരിഗണനയും മൂല്യങ്ങളും നൽകി കുട്ടികളെ വളർത്തണം.
വ്യക്തികളെ അന്ധമായി ആരാധിക്കുന്നതിന് പകരം അവരുടെ പ്രവൃത്തികളെ വിമർശനാത്മകമായി വിലയിരുത്താൻ പൊതുസമൂഹം തയ്യാറാകണം. തെറ്റ് ചെയ്തവർ ആരായാലും അവരെ തള്ളിക്കളയാനും ഇരയോടൊപ്പം നിൽക്കാനുമുള്ള സാമൂഹിക ധൈര്യം നാം ആർജ്ജിക്കേണ്ടതുണ്ട്. രാഷ്ട്രീയ, മത, സാംസ്കാരിക സംഘടനകൾ തങ്ങളുടെ ഇടയിലെ തെറ്റായ പ്രവണതകളെ തിരുത്താൻ ആന്തരികമായ സംവിധാനങ്ങൾ രൂപീകരിക്കണം.
നവോത്ഥാന മൂല്യങ്ങളിൽ കെട്ടിപ്പടുത്ത കേരളത്തിന്റെ ശോഭനമായ ഭാവിക്കുവേണ്ടി, നമ്മുടെ നേതാക്കളും ആദരിക്കപ്പെടുന്ന വ്യക്തികളും അവരുടെ ഉത്തരവാദിത്തത്തെക്കുറിച്ച് ബോധവാന്മാരാകേണ്ട സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. വാക്കുകളിലല്ല, പ്രവൃത്തികളിലാണ് മാതൃക കുടികൊള്ളുന്നത്. ആ തിരിച്ചറിവിലേക്ക് സമൂഹത്തെയും വ്യക്തികളെയും ഒരുപോലെ ഉണർത്താനുള്ള ഒരു കൂട്ടായ പരിശ്രമമാണ് ഇന്ന് നമുക്കാവശ്യം.